کتاب «یک دقیقه» اثر سایمون استیونز، نمایشنامه ای تکان دهنده و قابل تامل است که به عواقب عاطفی و روانی ناپدید شدن یک کودک می پردازد. این نمایشنامه که در سال 2003 برای اولین بار به روی سن رفت، در شهر لندن آغاز می شود و حول محور ناپدید شدن مرموز دختر جوانی به نام دیزی شولتز می چرخد. نویسنده از طریق مجموعه ای از شخصیت ها، مضامین از دست دادن، غم و اندوه و نیاز انسان به ارتباطات اجتماعی را به منصۀ ظهور می رساند. رویداد اصلی نمایش، ناپدید شدن دیزی، به عنوان یک کاتالیزور برای بررسی چگونگی کنار آمدن افراد مختلف با از دست دادن عمل می کند. پاسخ هر شخصیت به این تراژدی راه‌هایی را نشان می‌دهد که انسان ها در مواجهه غم و رنج از طریق آن ها به دنبال آرامش و معنا هستند. استیونز در این نمایشنامه از ساختار روایی پراکنده بهره گرفته است که منعکس کننده ماهیت از هم گسیخته و اغلب آشفته اندوه و تراژدی است. به عبارت دیگر، پیشروی غیرخطی نمایشنامه منعکس کننده تلاش های شخصیت ها برای کنار هم قرار دادن تکه های شکستۀ زندگی خود پس از یک حادثه آسیب زا و خردکننده است. نمایشنامۀ «یک دقیقه» که در پس زمینه یک شهر شلوغ می گذرد، پارادوکس زندگی شهری را برجسته می کند، جایی که مردم از لحاظ فیزیکی نزدیک به هم و در عین حال از نظر احساسی دور از یکدیگر هستند. به همین جهت مفاهیم انزوا و غربیه بودن که زندگی شهری را فرا گرفته است، حتی زمانی که افراد مشتاق ارتباط با هم هستند، در این نمایش به خوبی به تصویر کشیده شده است. اط طرف دیگر تحقیقات در مورد ناپدید شدن دیزی با عدم قطعیت و گزارش های متناقض همراه است. این جست‌وجوی حقیقت استعاره‌ای برای جستجوی عمیق شخصیت‌ها برای درک شدن توسط دیگران است. شخصیت های نمایشنامه شامل یک کارآگاه، یک شاهد که مدعی است دیزی را دیده است، یک روزنامه نگار و پدر و مادر دیزی می باشد. به لحاظ تکنیک های تئاتری، نمایش شامل صحنه پردازی مینیمالیستی، استفادۀ مکرر از سکوت و سمبولیسم است.
کتاب یک دقیقه
دیدآور
سایمون استیونز
