کتاب «دائو: شیوۀ آبگونه» نوشته آلن واتس، با مشارکت آل چونگ-لیانگ هوانگ، کتابی در حوزۀ دائوئیسم است، فلسفه‌ای که ریشه در فرهنگ چین باستان دارد. این کتاب که پس از مرگ واتس در سال 1975 منتشر شد، آخرین اثر او است و به مثابۀ نقطه اوج اندیشه‌های او در مورد فلسفه‌های شرق شناخته می‌شود. این کتاب نسبتا کوتاه است و شامل پنج فصل به همراه مقدمه و کتابشناسی است. این کتاب تقطیر و لب دیدگاه واتس از دائوئیسم را ارائه می‌دهد که با بافت تاریخی و بینش‌های زبانی دائوئیسم غنی شده است. متن با نمونه‌های خوشنویسی بسیاری از متون چینی استناد شده در هم آمیخته است که به لحاظ بصری کتاب را جذاب کرده است. واتس به اصول اصلی دائوئیسم می‌پردازد و بر مفهوم دائو تأکید می‌کند که می‌تواند به عنوان «راه» ترجمه شود. دائو نشان‌دهنده نظم طبیعی جهان است، راهی از هماهنگی و تعادل که انسان‌ها باید تلاش کنند تا با آن هماهنگ شوند. کتاب همچنین مروری تاریخی بر دائوئیسم ارائه می‌کند و منشأ و توسعه آن را از طریق شخصیت‌های کلیدی مانند لائوتزو، نویسنده تائو ته چینگ، و چوانگ‌تزو برای خوانندگان توضیح می‌دهد. واتس به جنبه‌های زبانی دائوئیسم توجه ویژه‌ای می‌کند، و به بررسی چگونگی شکل‌دهی و بازتاب افکار دائوئیستی توسط زبان چینی می‌پردازد. او چالش‌های ترجمه مفاهیم دائوئیستی به انگلیسی و تفاوت‌های ظریفی که اغلب در ترجمه از بین می‌رود را مورد بحث قرار می‌دهد. اگرچه واتس برنامه‌ریزی کرده بود که فصل‌های مفصلی در مورد اینکه چگونه دائویسم می‌تواند به عنوان درمانی برای بیماری‌های جامعه غربی عمل کند، بنویسد، اما با توجه به مرگ او نانوشته و ناقص باقی ماند. با این حال برخی مطالب مانند کاهش استرس مورد بحث قرار گرفته‌اند. قابل ذکر است که این کتاب مورد تحسین‌های بسیار قرار گرفته است به نحوی که جوزف نیدهام، محقق مشهور علم و تمدن چین، این کتاب را «مقدمه‌ای تحسین برانگیز برای فلسفۀ دائوئیسم و نمادگرایی آن» توصیف کرده است.
کتاب دائو شیوه ی آبگونه
