کتاب «فلسفه اخلاق» اثر ویلیام کی فرانکنا، متنی کلاسیک و بنیادین در فلسفهی اخلاق تحلیلی است که چارچوبی مفهومی برای کالبدشکافی پیچیدهترین پرسشهای اخلاقی فراهم میآورد. فرانکنا در همان ابتدا، خواننده را از سطح دستورالعملهای اخلاقی فراتر میبرد و به قلب «فرااخلاق» (Meta-ethics) میبرد. تمرکز اصلی او بر این پرسش استوار است که احکام اخلاقی ما اساسا چه ماهیتی دارند؛ آیا «خوب» و «بد» صرفا بیان احساسات شخصی ما هستند یا به واقعیتی عینی در جهان اشاره دارند؟ او با بررسی موشکافانهی نظریاتی چون نسبیگرایی و عاطفهگرایی، بنیانی مستحکم برای ورود به مباحث هنجاری ایجاد میکند و به خواننده نشان میدهد که چرا «معنای» کلمات اخلاقی، پیششرط هرگونه بحث جدی دربارهی «محتوای» اخلاق است. محوریت کتاب به ترسیم شفاف دو اردوگاه اصلی در «اخلاق هنجاری» اختصاص دارد. فرانکنا با نظریههای «پیامدگر» را تشریح میکند، که در آنها درستی یک عمل به نتایج و میزان «خوبی» تولید شده (مانند فایدهگرایی) وابسته است. در مقابل، او نظریههای «وظیفهگرا» را قرار میدهد که بر ذاتی بودن درستی یا نادرستی اعمال و اهمیت مفاهیمی چون «وظیفه» و «قواعد»، مستقل از پیامدها، تأکید میورزند. نقطهی اوج تحلیل فرانکنا در ارائهی نظریهی مختص به خودش، یعنی «نظریهی وظیفهگرایی مختلط»، آشکار میشود. او در تلاش برای ایجاد یک پل میان دو دیدگاه، استدلال میکند که اخلاقی بودن مستلزم پیروی از دو اصل همزمان است: اصل نیکوکاری که ما را به ترویج حداکثری خوبی ملزم میکند، و اصل عدالت ، که به عنوان یک اصل وظیفهگرایانه، بر توزیع منصفانهی آن خوبی نظارت دارد. از دید او، افزایش شادی عمومی به قیمت زیر پا گذاشتن عدالت، اخلاقا قابل دفاع نخواهد بود. این کتاب یک نقشه و یک ابزار تفکر است. ارزش بیبدیل این متن کلاسیک در ساختار منسجم، قدرت تحلیلی بالا و توانایی آن در تبدیل مفاهیم انتزاعی و مبهم اخلاقی به دستهبندیهایی شفاف و قابل بررسی نهفته است. این کتاب به خواننده میآموزد که چگونه در مواجهه با دوراهیهای اخلاقی، فراتر از احساسات لحظهای، به شیوهای ساختارمند و دقیق بیندیشد.
درباره ویلیام کی فرانکنا
ویلیام کلاس فرانکنا (زاده ۲۱ ژوئن ۱۹۰۸ – درگذشته ۲۲ اکتبر ۱۹۹۴) فیلسوف اخلاق آمریکایی بود. او به مدت 41 سال (1937-1978) عضو گروه فلسفه دانشگاه میشیگان و به مدت 14 سال (1947-1961) رئیس این گروه بود.