کتاب محاوره در هویت شخصی و جاودانگی

کتاب «محاوره در هویت شخصی و جاودانگی» نوشته جان پری اثری فلسفی است که به بررسی پرسش‌های عمیق درباره هویت شخصی و امکان زندگی پس از مرگ می‌پردازد. این کتاب که در قالب یک گفتگو نوشته شده است، ایده‌های پیچیده فلسفی را به شیوه‌ای قابل فهم و جذاب ارائه می‌کند. این گفتگو بین سه شخص در جریان است، گرچن ویروب، استاد فلسفه که به بیماری لاعلاجی مبتلا شده است؛ سام میلر، کشیش و دوستش؛ و دیو کوهن، دانشجو و همکار سابق آن‌ها. این دیالوگ‌ها در طول سه شب در اتاق بیمارستان ویروب اتفاق می‌افتد که او با مرگ قریب‌الوقوع خود دست‌وپنجه نرم می‌کند. موضوع اصلی کتاب این است که چه چیزی هویت شخصی را تشکیل می‌دهد. ویروب، میلر و کوهن را به چالش می‌کشد تا توضیح دهند که او چگونه می‌تواند پس از مرگ به حیات خود ادامه دهد و این امر منجر به بحث در مورد نظریه‌های مختلف هویت شخصی، از جمله نظریه روح، نظریه حافظه و نظریه بدن می شود. نظریه روح معتقد است که هویت شخصی با وجود روح غیر مادی گره خورده است. میلر در ابتدا از این دیدگاه دفاع می کند و پیشنهاد می کند که روح وایروب می ‌تواند از مرگ بدنی و جسمانی خود جان سالم به در ببرد. با این حال، ویروب اعتراض‌هایی را مطرح می‌کند و این سوال را مطرح می‌کند که چگونه می‌توانیم بدانیم که همان روح در طول زمان باقی می‌ماند و چگونه می‌توان روح را مستقل از بدن شناسایی کرد. نظریه حافظه، که با فیلسوف مدرن جان لاک مطرح شد، نشان می‌دهد که هویت شخصی مبتنی بر تداوم حافظه است. کوهن این نظریه را مطرح می‎کند و استدلال می‌کند که تا زمانی که خاطرات وایروب حفظ شود، هویت او می‌تواند ادامه یابد. پس از نقد این دیدگاه توسط وایروب، نظریۀ بدن مطرح می‌شود. نظریه بدن ادعا می‌کند که هویت شخصی با بدن فیزیکی گره خورده است. خود وایروب به این دیدگاه متمایل است و استدلال می‌کند که هویت ما ارتباط نزدیکی با شکل فیزیکی ما دارد و نابودی بدن به معنای پایان هویت شخصی است. در هر شب از این گفتگو یکی از این نظرات مطرح شده و گفتگو ادامه پیدا می کند. قابل ذکر است که کتاب پر است از براهین مختلف فلسفی در جهت رد یا اثبات این نظریات که فکر خوانندگان را سخت درگیر خواهد کرد.