کتاب از خشمی که داریم

برای اندازه گیری خشم، همانند سازه های روان شناختی دیگر، عموما از روش های بالینی از جمله مصاحبه های بالینی و به طور اختصاصی از روش های خودسنجی و پرسشنامه ها، استفاده می شود. روش ها و ابزارهای اندازه گیری خشم می تواند بر حسب موقعیت ها و اهداف و دیدگاه متخصصان متغیر باشد. این تفاوت ها بیشتر در وسعت و کیفیت اندازه گیری دیده می شود. در موقعیت های تشخیص انفرادی که در مراکز مشاوره و درمان خصوصی انجام می شود، به طور عمده از مصاحبه های بالینی و در مطالعات همه گیری شناسی از پرسشنامه ها استفاده می شود. در موقعیت هایی که تشخیص خشم اهمیت بیشتری داشته باشد، می توان از روش ها و ابزارهای متعدد استفاده کرد. بررسی سوابق مراجعان یا آزمودنی ها و استفاده از رتبه بندی اطرافیان (دوستان، سرپرستان، معلمان) در مورد مراجع/ بیمار کم و بیش متداول است.