کتاب مادران سمی

احتمالا بسیاری از ما به اشتباه تصور می کنیم در دوره ای زندگی می کنیم که به واسطه ی پیشرفت های علم روان شناسی بسیاری از مسائل مربوط به روان و روابط بین فردی کشف و حل شده است، درحالی که ما هنوز حتی نتوانسته ایم خود را از بسیاری از باورهای افسانه ای و اساطیری درباره ی مفاهیمی حقیقی و جدی نظیر مادر و مقدس بودن مادر برهانیم؛ این باور مادر را موجودی تعریف می کند که صرفا به واسطه ی باردار شدن و فرزندآوری، خودبه خود دارای خصائل و ویژگی های مورد انتظار از هر مادری است، نظیر توانایی عشق ورزیدن، مهربانی، حمایت و ایجاد امنیت. ولی باید بگوییم که این تعریف کلی از مادر می تواند سرپوشی غیرعادلانه بر آن دسته از مادران بی مهری بگذارد که از چنین خصائلی برخوردار نیستند؛ مادرانی که برای شان اهمیتی ندارد همسر، دیگر اعضای خانواده و جامعه رفتارهای آنها را مورد انتقاد قرار دهد یا آنها را موشکافی کند. در اغلب جوامع طوری مادران را مورد ستایش و پرستش قرار می دهند که گویی تنها به صرف زاییدن و به دنیا آوردن یک نوزاد، تمام خصائل مادرانه در او پدیدار می شود، در صورتی که چنین باوری عینیت ندارد. در اصل هیچ عصای جادویی وجود ندارد که به آنی « غریزه ی مادری » را در فرد به وجود بیاورد و با یک حرکت زنی را، به خصوص زنی مشکل دار را، در حالت عشق عمیق نسبت به فرزندش قرار دهد و او را از نیازهای عاطفی و روانی بچه آگاه کند و آن طور که هر بچه ای آرزویش را دارد، او را بپروراند. در باور رهروان مکتب فروید، مادر مسئول و مقصر همه ی کم وکاستی ها و ضعف ها و مشکلات فرزند است، اما درعین حال در همین مکتب تمایلی شدید به این باور وجود دارد که نقش مادر خودبه خود معنای همان عشق سالم مادرانه را می دهد.