کتاب عمارت احتشام

می گفت چند سالی با هم زندگی کردیم و چند سالی هست جدا شده ‏ایم اما این سال‏ های جدایی یک نکته را به من ثابت کرد که آن را اعتراف می کنم: پیدا کردن تکیه‏ گاه مطمئن و همراه امن کاری بسیار دشوار است! کاری به این ندارم که چرا کار ما به جدایی رسید و چه کسی مقصر بود! فقط این را میدانم که به مرور زمان فهمیدم معنای تکیه‏ گاه امن در زندگی یعنی چه؟ تکیه‏ گاه امن یعنی این که بتوانی با آرامش خیال و بدون نگرانی از تمسخر، آرزوهایت را برایش ترسیم کنی و از خیالی بودن آنها هم نترسی، چون او شنونده خوبی است. او می داند چطور با لبخندی تو را در رویاهای دور و دراز همراهی کند به گونه‏ ای که خود را در آن خیال ‏پردازی تصور کنی. همراه مطمئن و امن یعنی وقتی اشتباه کردی بتوانی آن را به راحتی به او بگویی، حتی اعتراف کنی و نگران نباشی که یک روز همین اشتباه را به روی تو بیاورد. او حتی می داند که نباید ایرادات و نقاط ضعف خانوادگی ‏ات را بر صورت تو بکوبد.