چاپ عکسی از روی نسخۀ شمارۀ 1111 متعلق به کتابخانۀ مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی. با مقدمه فتح‌الله مجتبایی، 1379، سیزده + 1077 ص. این نسخه از شاهنامه از سه چهار قرن پیش در خاندان قدیمی سعدلو، یکی از خاندانهای مشهور و مقیم نخجوان و آذربایجان نگهداری می‌شده است. این نسخه به قطع رحلی بزرگ (33 × 23 سانتی‌متر) و شامل 539 برگ است که شاهنامۀ فردوسی از آغاز تا پایان در متن، و خمسۀ نظامی به طور چلیپا در حواشی. با توجه به رسم‌الخط کتاب و برخی خصوصیات املایی و شواهدی دیگر شاید بتوان این نسخه از شاهنامه را بازمانده از اواخر سدۀ هفت یا نیمۀ اول سدۀ هشت قمری دانست، به هر تقدیر این نسخه گرچه کهن‌ترین یا بهترین نسخۀ شاهنامه نیست لیکن بی‌شک کهن‌ترین نسخه شناخته شدۀ شاهنامه در ایران و یکی از کهن‌ترین نسخه‌های این کتاب در جهان است. از اهمیت نسخه کهن خمسۀ نظامی که در حاشیه آمده نیز نباید غافل بود که به جای خود بر ارزشمندی این نسخه افزوده است.
کتاب شاهنامۀ فردوسی همراه با خمسۀ نظامی
دایره المعارف بزرگ اسلامی
