«دانش و فرزانگی» بیهیچ گزافه، سر به سر دانش و فرزانگی است و لمحاتی از زندگی گرانمایۀ دانشی مردی نستوه که همۀ عمر پر برکت خود را عاشقانه بر سر شناسایی و معرفی و احیای میراث گرانسنگ ایرانیان و پارسی زبانان گیتی نهاد. گرچه همواره و در همه حال، در گوشه کنار کتابخانههای دوردست و فراموش شده، سر در نسخههای کهن بر جای مانده از روزگاران کهن داشت و آنها را ورق به ورق و سطر به سطر میکاوید تا نکتهای از قلم نیفتد، امّا پیوسته چشم امید بر ستیغ هدف بلند و دور دست پیشرو میافکند. استاد، که مجاهده در تحقیق و پژوهش را نیک از محضر پدر بزرگوار خویش، آقا بزرگ طهرانی، آموخته است، از آنگاه که شناسایی و معرفی آثار پارسی را پیشنهاد همّت عالی خود قرار داد، هرگز قلم از دست ننهاد و در تندباد حوادث گیتی، وظیفۀ مقدس خود را از یاد نبرد. در نگاه او، میراث پارسی، یکی از درخشانترین دستاوردهای فرهنگ و تمدّن انسانی، در طول قرون و اعصار متمادی بوده است و جهانیان میباید این میراث را نیک بشناسند و ارج نهند و ایرانیان، در هر عصری، حفظ و گسترش میراث بر جای مانده از نیاکان خویش را وظیفۀ همیشگی خود بدانند. زندگی او، سراسر آموزنده است و هر یک از آثار گرانقدری که با صبر و کوشش تمام پدید آورده، آکنده از نکتههای آموختنی است. باید شکرگزار بود که ابنای روزگار ما، تا آنجا که توفیق یافتهاند، قدرشناسی از نعمت وجود پربرکت او را وظیفۀ خود دانستهاند، با این همه، این قدرشناسیها، همسنگ یک از هزاران رنج عظیمی که او در این راه دشوار برده است، نیست. در میان آثار پر شمار استاد احمد منزوی، فهرستوارۀ کتابهای فارسی، همچون نگینی درخشان میتابد و همّت بلند او موجب شده است تا مأخذی چنین گرانمایه، به کتابخانۀ زبان پارسی افزوده شود. او همۀ تجربههای گرانقدر خود را که در مدّتی بیش از نیم قرن کسب شده است، بر سر تألیف فهرستواره نهاد و راستی که اکنون با سرافرازی تمام در کنار بزرگان و سرآمدان کتابشناسی در فرهنگ اسلامی ایرانی ایستاده است: سلسلهای که از ابن ندیم در صدها سال قبل آغاز میشود و در روزگار ما به بزرگانی چون آقابزرگ طهرانی و محمدتقی دانشپژوه و ایرج افشار میرسد.
کتاب دانش و فرزانگی