زندگی یک چمدان است که می آوریش
بار و بندیل سبک می کنی و می بریش/
خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم/
گاه و بیگاه پر از پنجره های خطرم
به سرم می زند این مرتبه حتما بپرم/
گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم
قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم/
چمدان دست تو و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است/
قبل رفتن دو سه خط فحش بده،داد بکش
هی تکانم بده،نفرین کن و فریاد بکش/
قبل رفتن بگذار از ته دل آه شوم
طوری از ریشه بکش ارّه که کوتاه شوم/
مثل سیگار،خطرناک ترین دودم باش
شعله آغوش کنم حضرت نمرودم باش/
مثل سیگار بگیرانم و خاکستر کن
هر چه با من همه کردند از آن بدتر کن/
مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن باز
مثل سیگار تمامم کن و دورم انداز
تا کی به امید معجزه سر کردن
این شعبده را چقدر باور کردن/
تضمین تمام بودنت دفترت است
جغرافی بی حد و حدودت سرت است/
لب بر لب دفتر زده در متن بمیر
یک واژه بمیرو یک خط آرام بگیر/
امشب به سکوت درد شک باید کرد
گاهی به شکوه مرد شک باید کرد
نیماژ
علیرضا آذر
