کتاب توسعه فرهنگی در ایران

بدون شک از عوامل اساسی و موثر در تغییر نحوه عمل، تفاوت در میانی و رویکردهای نظری به موضوع توسعه می باشد. طرفداران دیدگاه نوسازی معتقدند که جریان نوسازی و تجدد به واسطه گسترش و نشر عناصر فرهنگی کشورهای غربی در کشورهای جهان سوم به وقوع می پیوندد. در مقابل، نظریه وابستگی معتقد است که ارتباط با غرب نه تنها سبب توسعه یافتگی نمی شود که ریشه های اصلی عقب ماندگی را باید در ذات توسعه طلبانه سرمایه داری غرب و تضادهای ذاتی آن جستجو کرد. در مقابل این دو نظریه رایج توسعه فرهنگی به دنبال این است که با رویکرد درونی و بومی و بهره مندی از پیامدهای موثر بیرونی توسعه، به شناخت عمیق باورها و ارزش‌های ملی و محلی فرهنگ جامعه خود بپردازد و بر اساس آن از خلاقیت‌های آنان در جهت رشد میراث معنوی و فرهنگی خود در دنیای حاضر بهره برد و به اشاعه و تقویت آن دسته از رفتارهای فرهنگی که نشأت گرفته از ارزش‌های بومی و ملی است بپردازد تا بتواند فرهنگ خود را جهانی نماید.

(برگرفته از متن ناشر)