کتاب «زمان، انظباط کاری و سرمایه داری صنعتی» نوشتۀ ادوارد پالمر تامپسون، مقاله ای تأمل برانگیز است که به بررسی تغییرات عمیق در جامعه در دوران گذار به سرمایه داری صنعتی، با تمرکز بر مفهوم «زمان»، می پردازد. تامسون بررسی می کند که چگونه ساعت و زمان، به یک اصل سازمان دهنده بنیادی در زندگی مدرن تبدیل شد و به دگرگونی های اجتماعی-اقتصادی دوران سرمایه داری صنعتی سرعت بخشید. به عقیدۀ او، مدرن شدن جامعه اروپای غربی، به ویژه در بریتانیا، عمیقا تحت تأثیر «تنظیم زمان» قرار گرفت. او تغییر الگوهای کاری «وظیفه‌محور»، یعنی از جوامع روستایی و کشاورزی، به سیستم های کار تنظیم‌شده با زمان عصر صنعتی را نشان می دهد. این انتقال نشان دهنده انحراف قابل توجهی از شیوه زندگی است که در آن روابط اجتماعی و کار در هم آمیخته شده بودند. تامپسون تحمیل انضباط کاری را به عنوان ویژگی کلیدی گذار به سرمایه داری صنعتی معرفی می کند. او توضیح می دهد که چگونه تقسیم کار در کارخانه ها شکل جدیدی از نظم و انضباط را ایجاب می کرد و زمان تبدیل به کالایی می شد که می توانست اندازه گیری، خرید و فروش شود. او همچنین روش‌های مختلفی را که برای اعمال نظم و انضباط کاری استفاده می‌شود، از جمله نظارت، جریمه‌ها، مشوق‌های دستمزد و بازسازی فعالیت‌های اجتماعی مانند نمایشگاه‌ها و ورزش را توضیح می‌دهد. این امور باعث می شدند، تا هرچه بیشتر، کارگران با نظم جدید کاری هماهنگ و سازگار شوند. این تغییرات در محیط کار، در نهایت به تمام جنبه های زندگی انسان گسترش یافت، بر روابط اجتماعی وهنجارهای فرهنگی تأثیر گذاشت و وقت شناسی اهمیت بسیاری در حوزه های خصوصی و عمومی یافت. از طرف دیگر، زمان، خودش تبدیل به یک کالا شد و کسی که زمانی را برای چیزی سپری می کند، زمان سپری شده، خود دارای ارزش مالی است. در پایان، این مقاله، با ایدۀ جذابش، می تواند مورد استفادۀ مخاطبان گسترده ای باشد.
کتاب زمان، انضباط کاری و سرمایه داری صنعتی
شیار
ادوارد پالمر تامپسون
