قرن ها، در همه جای ایران و از جمله در تهران «مرسوم بود که مردم خدمات بلدی را در حدود وسعت محیط خویش و بر اساس وجدان شخصی یا معتقدات دینی، با آداب و رسوم محلی بدون مداخله ی حکومت و دولت انجام می دادند و این موضوع مثل غالب امور دیگر جنبه ی خصوصی داشت و نمونه ی بارز آن و جارو، و تمیز کردن روزانه ی حریم خانه ها بود»...