کتاب «کورتو شوپن» اثر فردریک شوپن، مجموعه‌ای از دوازده اجرای انفرادی پیانو است که گواهی بر نبوغ و نوآوری شوپن آهنگساز در تکنیک‌های پیانو و بیان موسیقایی است. این قطعات که بین سال‌های 1829 و 1832 ساخته و در سال 1833 منتشر شدند، نقش اتودها را از تمرین‌های فنی صرف به آثاری با ارزش هنری سترگ متحول کردند. هر اتود در این مجموعه یک چالش فنی خاص را برای هنرآموزان در‌بردارد که نه‌تنها برای توسعه مهارت‌های یک نوازندۀ پیانو بلکه برای ارائه یک اثر هنری نیز طراحی شده‌اند. به‌عنوان مثال، اتود شماره‌ی 10 بر روی آرپژ تمرکز می‌کند و از پیانیست می‌خواهد که دست راست را به‌ویژه انگشتان 2، 3 و 4 را کش دهد. یا مثلا اتود شماره‌ی 2 برای تقویت ضعیف‌ترین انگشتان دست راست طراحی شده است، یعنی انگشتان 3، 4 و 5، و باید سمپر لگاتو بدون پدال را در سراسر این اتود دائما نواخت. به‌طور کلی، اتودهای شوپن نه‌تنها بسیار تکنیکی هستند، بلکه قطعاتی غنی از عمق عاطفی و داستان‌سرایی موسیقایی هستند. شوپن که داستان‌گوی دنیای موسیقی است، به‌خوبی تواسنته است تا در فنی‌ترین و تکینیکی‌ترین تمرین‌های نوازندگی، یعنی اتودها، از احساس و عاطفه سخن بگوید. به‌همین دلیل می‌توان گفت که زیبایی گوش‌نواز این اتودها به‌هیچ‌وجه منجر نخواهد شد که نوازندگان از تمرین خود خسته شوند. باید تأکید کرد که این اتودها فرم موسیقی را به سطحی رساندند که تمرینات فنی بخشی از رپرتوار کنسرت‌ها بشود. به‌طور کلی، اتودهای این کتاب، سنگ‌بنای ادبیات پیانو هستند که تسلط فنی را با عمق روایی ترکیب می‌کنند. این آثار همچنان به الهام‌بخشیدن به پیانیست‌ها ادامه می دهند و میراث این اتودها گواهی بر تأثیر ماندگار شوپن بر دنیای موسیقی و اجرای پیانو است.
کتاب کورتو شوپن
سرود
فردریک شوپن
