درباره‌ی این اثر، به قلم سپهر سراجی می‌خوانیم: «در دوران نوجوانی که بسیار پیگیر مباحث نظری، به‌ویژه مسئله‌ی نوگرایی و ضرورت آن، در حوزه‌ی موسیقی ایرانی بودم، موضوع چندصدایی در موسیقی ایرانی بحثی داغ و پرطرفدار بود. دغدغه و سودای موسیقی ایرانی چندصدایی شده به اشکال مختلف در آثار و گفتار موسیقی‌دانان ایرانی موج می‌زد و همچنان نیز کمابیش ادامه دارد. در همین دوران و هنگام تحصیل در رشته‌ی آهنگسازی کم‌کم متوجه شدم که اگر به جای طرح این سوال که «موسیقی ایرانی را چرا و چگونه باید چندصدایی کرد؟»، بپرسیم: «بنیادها و مبانی نظری آهنگسازی در موسیقی ایرانی چیست؟»، آنگاه می‌توانیم به سوال نخست نیز راحت‌تر پاسخ دهیم، چراکه چندصدایی خود یکی از سرفصل‌های دانش و فنی بزرگ‌تر، یعنی آهنگسازی، محسوب می‌شود. بنابراین با مرور زمان به این نتیجه رسیدم که باید پرسش‌ها به‌جای چندصدایی، هارمنی و کنترپوان، به چیستی، چرایی و چگونگی «آهنگسازی موسیقی ایرانی» معطوف شود.»
کتاب آهنگ سازی در موسیقی کلاسیک ایرانی؛ گفتمان ها و مسئله ی هویت
موسسه فرهنگی و هنری ماهور
سپهر سراجی
