کتاب مولوی

«مولوی» کتابی نوشته بدیع‌الزمان فروزانفر است. این اثر که با زیر عنوان «رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال‌الدین محمد مشهور به مولوی» منتشر شده در دسته ادبیات پژوهشی تقسیم‌بندی می‌شود.
در این اثر تحقیقی نویسنده به شرح احوال، زندگی و حالات و آثار مولوی، شاعر و عارف ایرانی پرداخته است. این کتاب در ده فصل نوشته شده و فروزانفر در ابتدا به ارائه مدارک و مستندات درباره اصل و نسب مولوی توضیحاتی ارائه کرده است. سپس با ارائه نقل قول‌ها و منابع معتبر به شرح دوران تحصیل و تحول روحی و عرفانی مولوی پرداخته و این دوره از زندگی او را مورد کنکاش قرار داده است. فروزانفر در ادامه دوره‌ای که مولوی به تعلیم شاگران پرداخته را مورد بررسی قرار داده و سپس چگونگی مرگ مولوی را شرح داده است. علاوه بر این فروزانفر بخشی را به معرفی دوران مولوی اختصاص داده است و به معرفی امرا و بزرگانی که زمان حیات او زیست می‌کرده‌اند پرداخته است.
فروزانفر در مقدمه کتاب توضیح داده که این اثر را به درخواست یکی از دوستانش نوشته است. نویسنده در شرح دلیل نگارش کتاب «مولوی» نوشته است که یکی از دوستان از او خواسته تا کتابی تحقیقی درباره دیدار سعدی و مولوی و بررسی درستی این ادعا بنویسد. فروزانفر توضیح می‌دهد که تحقیقات را در این زمینه شروع می‌کند. او مستنداتی را جمع‌آوری کرده که به نوشتن یادداشت‌هایی منجر می‌شوند. فروزانفر سپس مطالب جمع‌آوری شده را که در ابتدا یادداشت‌هایی پراکنده هستند به شکل کتاب به رشته تحریر درمی‌آورد.
در نگارش این کتاب که تحقیقات آن از سال 1308 آغاز و در سال 1315 به پایان رسیده تذکره‌های متعدد، آثار معاصران و نزدیکان مولوی و همچنین آثار خود مولوی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. فروزانفر برای نگارش این اثر از منابع معتبری چون معارف سلطان العلماء بهاءولد، مقالات شمس، مثنوی معنوی، کلیات شمس، رباعیات مولانا، فیه ما فیه، مثنوی‌های ولدی، مناقب العارفین، ثواقب محمود مثنوی خوان و ولدنامه سلطان ولد، استفاده کرده است.