«قاطعیت چیست؟
قاطعیت را از دو جنبه مورد بررسی قرار می‌دهیم. ابتدا اینکه به چه میزان تقاضا و درخواست از فرزندمان داریم؟ آیا در خانواده ما قوانین و ارزش‌های خانواده به صورتی واضح و آشکار برای بچه‌ها بیان شده است؟ و دومین جنبه اینکه ما والدین به چه اندازه از ثبات، استواری رأی و نظر و همچنین انعطاف به‌جا در پایبندی به این ارزش‌ها و قوانین برخورداریم؟ به این معنی که اگر کار یا نظری به دلایل درستی شروع شود، به هیچ عنوان آن کار یا نظر تغییر نکند مگر اینکه تغییر در قوانین و چهارچوب‌های خانواده مشکلی در روند تربیتی ما ایجاد نمی‌کند. به عنوان مثال وقتی قرار است تا قبل از شروع کارتونی که قبلا در بارهٔ دیدن آن با کودک توافق کرده‌ایم، تلویزیون خاموش باشد، به‌هیچ‌عنوان، از نظر خود نباید برگردیم وتحت تأثیر قشقرق راه‌انداختن کودک، قرار نگیریم.
***
قضاوت کردن
قضاوت کردن یعنی بیان دیدگاه و نظر خود در بارهٔ موقعیتی که هنوز به طور کامل آن‌را درک نکرده‌ایم. یعنی به جای دیدن از زاویه دید طرف مقابل، نظر خود را به او تحمیل کنیم.
برای مثال وقتی کودکمان از اینکه بادکنش ترکیده است ناراحت است و گریه می‌کند، اگر به او بگوییم: «این موضوع اینقدر که تو ناراحتی، ناراحتی کردن نیاز ندارد»، اشتباه است، در چنین شرایطی کافی‌است احساس کودک را درک کنیم و به او انعکاس بدهیم، او را در آغوش بگیریم و به او بگوییم متوجه هستیم که ترکیدن بادکنک چقدر برای او ناراحت کننده بوده است: «عزیزم، از ترکیدن بادکنکت ناراحت شدی؟»
وقتی فرزند ما از رفتاری که در مدرسه با او شده ناراحت است و این ناراحتی را با گریه به ما نشان می‌دهد گفتن جملاتی مانند جملات زیر نوعی قضاوت کردن است و می‌تواند موجب سرخورده شدن و جلوگیری از بیان صحیح هیجانات فرزند در موقعیت‌های بعدی شود:
- این مسئله که اینقدر ناراحتی نداره که تو بخاطرش گریه کنی، حیف اشک‌های تو نیست...
- شاید رفتار اشتباهی کردی که توی مدرسه اون رفتار باهات شده.»
اندیشه احسان
مریم صف آرا
