با همۀ وجود به وجد آمدیم. کجای دنیا میتوانستیم اینچنین داستاننویسی پیدا کنیم؟ حضّار همه شروع کردند به کف زدن؛ محکم و ممتد. عدهای سوت بلبلی زدند. هفت هشت نفر زنده باد زنده باد گفتند. یکی با صدای نکرده از جایی ناپیدا داد زد: به احترام حضرت استاد پاشید!