کتاب «مغالطه و سنجش استدلال» نوشته کریستوفر دابلیو تیندیل، کتاب راهنمای جامعی برای درک، شناسایی و ارزیابی استدلالهای اشتباه است که به گونهای طراحی شده است که برای دانشآموزان و تمامی علاقهمندان به ارتقای مهارتهای تفکر انتقادی قابل استفاده باشد. کتاب با مقدمهای بر مطالعه مغالطات آغاز میشود. او در این مقدمه به تعریف مغالطه و ضرورت مطالعۀ آنها پرداخته است. او توضیح میدهد که مغالطهها فقط خطای در استدلالکردن نیستند، بلکه اغلب تاکتیکهای متقاعدکنندهای هستند که میتوانند مخاطبان را گمراه کنند. در نتیجه آگاهی از مغالطات صرفا کاربرد نظری ندارد، بلکه میتواند در زندگی روزمره ما بسیار به کارمان بیاید. این کتاب در فصلهایی تنظیم شده است که هرکدام بر روی نوع خاصی از مغالطه تمرکز دارند. این مغالطات عبارتند از:
• مغالطههای انحراف: این مغالطات باعث میشوند از بحث اصلی منحرف شوید، مانند مغالطات شاهماهی سرخ و مرد کاهی.
• مغالطههای ساختاری: این فصل شامل مغالطاتی است که در ساختار منطقی یک استدلال رخ میدهد، مانند دیلماهای نادرست.
• مغالطات زبانی: این بخش به نحوه استفاده از زبان برای گمراهکردن مخاطب، از جمله ابهام و آمفیبولی میپردازد.
• استدلالهای شخصی: این مغالطات بهجای بررسی خود استدلال، به شخص استدلال کننده حمله میکند، به نحوی با نشاندادن عدم اعتبار شخص استدلالکننده سعی میشود عدم اعتبار خود استدلال مطرح شود.
• مغالطات تبلیغاتی: این بخش شامل معرفی و بررسی مغالطات ad populum (توسل به مردم)، ad misericordiam (توسل به ترحم) و ad baculum (توسل به زور) است.
• سوءاستفاده از کارشناسان: این فصل در مورد مغالطه ad verecundiam (توسل به مرجعیت) بحث میکند، که در آن از اعتبار یک متخصص و شخص معتبر برای حمایت از یک استدلال سوءاستفاده میشود.
• استقراء و تعمیم: در این بخش اصول استقراء و مغالطۀ تعمیم شتابزده توضیح داده میشوند.
• استدلال قیاسی: فصل آخر به نقاط قوت و ضعف استدلالهای مبتنی بر قیاس میپردازد.
کتاب مغالطات و سنجش استدلال