در بین تصنیفهای ساخته شده در دهههای سی تا پنجاه کارهای مجید وفادار از درخشش خاصی برخوردار است. تصنیفهای وفادار از نظر فرم و جملهبندی از روانی و در عین حال استحکام خاصی برخوردار بوده و در اکثر آنها مطالب جدید و نوآوریهایی هر چند کوچک مشاهده میشود؛ از اشعار خوب و زبان حال روز در آنها استفاده شده و از تلفیقی روان و عاری از تقیّد نیز سود میبرند و همین خصوصیات بعلاوه ذوق سرشار او باعث شهرت اکثر کارهای او بین مردم شده و تعدادی از آنها نیز بدون شک جزو آثار ماندنی در تاریخ تصنیفسازی ایران میباشند.
اما اجرای این آثار با تار و سهتار از یکسو رپرتوار این سازها را وسعت و غنا بخشیده و از سوی دیگر ضمن پرورش ذوق و استعداد نوازندگان – به خاطر سبک خاص خود – موجب گسترش دایره تکنیکی و نیز ارتقای آگاهی آنها از سیر تکاملی موسیقی کشور ما و شناخت سبکهای مختلف و دورههای گوناگون موسیقی ایرانی میگردد.
نتنویسی آهنگها از روی نوارهای اجرا شده با ارکستر و تکنوازی خود روانشاد وفادار انجام گرفتهاست و سعی وافی شده تا حتیالامکان مطابق اصل باشد؛ اما در عین حال استفاده عامتر و نیز انطباق با تکنیک تار و سهتار اقتضا میکرد که جزئی دخل و تصرفاتی در آنها اعمال شود. نکتهی دیگرخطهای اتصال و جملهبندی است که سعی شده جهت آسان شدن ملودی اشعار – بهویژه در بخشهای مربوط به خواننده – دقیقا منطبق بر سیلابهای اشعار باشند؛ اما ممکن است گاهی نوازنده تولید اشکال کند که در این صورت میتوان آنها را نادیده گرفته و هر طور مناسبتر بود اجرا کرد. رویهمرفته در نتنویسی رعایت سادهنویسی شده است و اجرای حالات و طرز اجرای خاص به عهدهی نوازندگان گذاشته شده است.
کتاب مجید وفادار : ده آهنگ برای تار و سه تار
سرود
محمدرضا گرگین زاده
