کتاب دهان های گشاد
نویسنده:
محمد زفزاف
5
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
2 بهمن
٪10
94500
معرفی کتاب دهان های گشاد
«دهان‌های گشاد» رمان کوتاهی از محمد زفزاف نویسنده‌ی مراکشی است. محمد زفزاف را به دلیل رمان‌ها و مجموعه‌داستان‌های کوتاه و تاثیرگذارش پدرخوانده‌ی ادبیات مراکشی می‌دانند یا از او به‌عنوان داستایوفسکی مراکش هم یاد می‌کنند. زفزاف همیشه شیفته‌ی شعر بود و کار ادبی‌اش را هم با شعر آغاز کرد و اولین شعرش را در ۱۹۶۲ به چاپ رساند. او بعدها به نوشتن رمان و داستان کوتاه روی آورد. زفزاف مهارت بی‌بدیلی در بیان دردها و رنج‌های مردم کشورش دارد و در نوشته‌هایش همواره از تضادها و تناقض‌های اجتماعی و طبقاتی جامعه‌اش سخن می‌گوید. او که در رشته‌ی فلسفه تحصیل کرده بود در آثارش همواره چشم‌اندازی دوردست را در نظر دارد و با همدلی، شوخ‌طبعی و نیش‌‌‌وکنایه به بیان مضامین داستانی‌اش می‌پردازد. اهمیت زفزاف به‌قدری است که برای بزرگداشت وی جایزه‌‌‌ی ادبی‌ای به‌نام او اختصاص داده شده است.
«دهان‌های گشاد» روایت نویسنده‌ای است که دوست دارد کتابی بنویسد که مدت‌ها‌ست در ذهن و دلش ریشه دوانده است. روایت ستیز او است با مادری سرسخت و به‌شدت سنتی که تنها چیزی که از دنیا می‌خواهد این است که پسرش ازدواج کند و فرزند و همسر خوبی باشد. نویسنده معشوقی دارد که از او می‌خواهد کتابی خواندنی بنویسد؛ از آن جنس کتاب‌ها که انسان‌ها را سرگرم می‌کند. داستانی عاشقانه از ملاقات زنی با نویسنده‌ای جوان. اما نویسنده نمی‌پذیرد و می‌گوید او نمی‌تواند داستانی عاشقانه بنویسد؛ چرا‌که داستان‌هایش پایان خوبی ندارند. از طرفی مادر نویسنده به‌کلی نمی‌داند چرا او می‌خواهد نویسنده شود. معتقد است فرزندش پسر خوبی است اما مشکلی که دارد این است که زیاد کتاب می‌خواند. زفزاف از دیدها و نقطه‌نظرهای متفاوت به مسئله‌ی روشن‌فکر مراکشی می‌پردازد و جایگاه او را در میان خیل مردمان اهل و نااهل می‌کاود. یک بار او از دید مادر داستان طوری که مادر فرزند دلبندش را می‌بیند شرح می‌دهد و باری دیگر از دید معشوق نویسنده ماجرای آن‌ها را بازگو می‌کند و دفعاتی دیگر از چشم مردمانی که به کافه‌ی مورد علاقه‌ی نویسنده تردد دارند و همیشه او را می‌بینند که قهوه در دست کنار پنجره نشسته و به دریا خیره شده است. میان بازگویی‌هایی از روایت‌های گوناگون زفزاف دغدغه‌های اجتماعی و فلسفی خود را شرح می‌دهد و داستانی می‌سازد سراسر رمز و خیال.
«دهان‌های گشاد» روایت نویسنده‌ای است که دوست دارد کتابی بنویسد که مدت‌ها‌ست در ذهن و دلش ریشه دوانده است. روایت ستیز او است با مادری سرسخت و به‌شدت سنتی که تنها چیزی که از دنیا می‌خواهد این است که پسرش ازدواج کند و فرزند و همسر خوبی باشد. نویسنده معشوقی دارد که از او می‌خواهد کتابی خواندنی بنویسد؛ از آن جنس کتاب‌ها که انسان‌ها را سرگرم می‌کند. داستانی عاشقانه از ملاقات زنی با نویسنده‌ای جوان. اما نویسنده نمی‌پذیرد و می‌گوید او نمی‌تواند داستانی عاشقانه بنویسد؛ چرا‌که داستان‌هایش پایان خوبی ندارند. از طرفی مادر نویسنده به‌کلی نمی‌داند چرا او می‌خواهد نویسنده شود. معتقد است فرزندش پسر خوبی است اما مشکلی که دارد این است که زیاد کتاب می‌خواند. زفزاف از دیدها و نقطه‌نظرهای متفاوت به مسئله‌ی روشن‌فکر مراکشی می‌پردازد و جایگاه او را در میان خیل مردمان اهل و نااهل می‌کاود. یک بار او از دید مادر داستان طوری که مادر فرزند دلبندش را می‌بیند شرح می‌دهد و باری دیگر از دید معشوق نویسنده ماجرای آن‌ها را بازگو می‌کند و دفعاتی دیگر از چشم مردمانی که به کافه‌ی مورد علاقه‌ی نویسنده تردد دارند و همیشه او را می‌بینند که قهوه در دست کنار پنجره نشسته و به دریا خیره شده است. میان بازگویی‌هایی از روایت‌های گوناگون زفزاف دغدغه‌های اجتماعی و فلسفی خود را شرح می‌دهد و داستانی می‌سازد سراسر رمز و خیال.
درباره محمد زفزاف
محمد زفزاف (1945 – 13 ژوئیه 2001) رمان‌نویس و شاعر عرب زبان مراکشی بود. زفزاف نقش اساسی در توسعه ادبیات مراکشی در نیمه دوم قرن بیستم ایفا کرد و به دلیل مشارکت هایش با عناوینی چون «پدرخوانده ادبیات مراکش»، «تولستوی مراکشی»، « داستایوفسکی مراکشی» و به عنوان «نویسنده بزرگ ما» در میان همتایان مراکشی خودشناخته شد. .او در اوایل زندگی سختی را تجربه کرد، پدرش زمانی که او تنها پنج سال داشت درگذشت. او در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه محمد پنجم در رباط، پایتخت مراکش، فلسفه خواند و پس از فارغ التحصیلی به عنوان معلم عربی در دبیرستانی در کنیترا شروع به کار کرد، سپس به عنوان کتابدار در کتابخانه مدرسه مشغول به کار شد. او بعداً این شغل را رها کرد و به کازابلانکا نقل مکان کرد و در آنجا شروع به زندگی غیرمعمول و به عنوان نویسنده کرد. در آنجا با نویسندگان مراکشی دریس الخوری و محمد چوکری دوست شد.زفزاف فعالیت ادبی خود را در دهه 1960 به عنوان شاعر آغاز کرد و اولین شعر خود را در سال 1962 منتشر کرد. زمینه کار او به زودی به داستان کوتاه و رمان نیز گسترش یافت، اولین داستان کوتاه او در سال 1963 منتشر شد. شعر او در مجلات مهم ادبی خاورمیانه در کشورهایی مانند عراق، لبنان و مصر منتشر شد که باعث شد به عنوان یک نویسنده در سراسر منطقه عرب شهرت پیدا کند. زفزاف در ژوئیه 1968 به اتحادیه نویسندگان مراکش پیوست و از اوایل دهه 70 شروع به انتشار آثار مستقل خود کرد. در سال 1970 اولین مجموعه داستان و در سال 1972 اولین رمان خود را منتشر کرد که مورد تحسین منتقدان ادبی عرب قرار گرفت.هنگامی که رمان زن و گل سرخ او به اسپانیایی ترجمه شد، پادشاه خوان کارلوس اول برای او نامه تبریک فرستاد. محمد زفزاف این نامه را روی دیوار خانه اش نگه داشته است.زفضزف به خاطر سبک بوهمیایی اش معروف بود و موهای بلند و ریش بلندش لقب «داستایفسکی مراکشی» را برای او به ارمغان آورد. او از حامیان سرسخت آرمان فلسطین بود و اغلب دیده می‌شد که کوفیه‌ای به سبک فلسطینی پوشیده است.و در جولای 2001 در سن 58 سالگی پس از مبارزه با سرطان درگذشت.جايزه معتبر ادبيات عرب محمد زفضاف به افتخار او نامگذاري شد. از سال 2002، هر سه سال یک بار در جشنواره بین المللی فرهنگی در اصیله به نویسندگان ادبیات عرب از سراسر جهان عرب که نوآوری در آثار ادبی خود به نمایش می گذارند اعطا می شود.
دسته بندی های کتاب دهان های گشاد
محصولات مرتبط با کتاب دهان های گشاد
نظر کاربران در مورد "کتاب دهان های گشاد"
2 نظر تا این لحظه ثبت شده است
2 نظر تا این لحظه ثبت شده است
داستان رو مردی معمولی تعریف میکنه که یه نویسنده دنبالش افتاده و ازش میخواد براش از زندگی خودش تعریف کنه. این مرد خیلی صریح درباره‌ی همه‌چیز صحبت میکنه تو کتاب، درباره‌ی دولت، درباره‌ی خدا، درباره‌ی زندگی، طبیعت، تفکراتش و... من سبک نوشتن این نویسنده رو دوست داشتم و حتما سراغ بقیه کتاباشم میرم.
1403/07/14
|
توسطکاربر سایت
0
|
پاسخ ها
فوق العاده لذت بردم
1403/05/15
|
توسطکاربر سایت
2
|
پاسخ ها