کتاب آموزش داستان نویسی

جنبه های زیادی از داستان، جوششی است که از درون داستان نویس می جوشد؛ ولی تحقیقات نشان می دهد که نویسندگی به عنوان رفتاری عملی از دوران کودکی و نوجوانی به صورت توانی بالقوه در دانش آموزان نهفته است. آموزگاران و دبیران آگاه به هنر داستان نویسی می توانند ظرفیت ها و استعدادهای پنهان هنری و ادبی را در میان دانش آموزان کشف کنند و به بالندگی آن کمک کنند. برای یادگیری شگردهای داستان نویسی علاقه و پیگیری دو شرط بایسته است؛ معیارهای ضروری دیگر عبارتند از: استعداد، نوآوری، مطالعه مستمر و کافی، آگاهی از مسایل انسانی و جامعه شناسی، داشتن نثری خوب و پرورده و شناخت عناصر داستانی.
داشتن استعداد و ذوق داستان نویسی، امری فطری است. فطرت یا سرشت آدمی، آموزش ناپذیر است؛ ولی بقیه شگردهای داستان نویسی در صورتی که شرط علاقه و پیگیری در نویسنده باشد، آموختنی و یاددادنی خواهد بود. هنرمند داستان نویس به جز دانش های ادبی از قبیل: بیان، معانی، دستور زبان و... به دانش های دیگری نیز نیازمند است. حتی به علوم دقیقه و محض مانند ریاضیات، هندسه و فیزیک؛ اما شرط لازم و کافی در نویسندگی، دانستن همه دانش ها در حد تخصصی و اجتهاد نیست؛ بلکه داستان نویس باید از دانش ها، آگاهی متعارفی داشته باشد.