1. خانه
  2. /
  3. کتاب تحفه الکمال

کتاب تحفه الکمال

3.7 از 1 رأی

کتاب تحفه الکمال

Tuhfat Al-Kamal
انتشارات: لوگوس
٪15
170000
144500
معرفی کتاب تحفه الکمال

کتاب تحفة الکمال در واقع ترجمۀ فارسی رسالۀ عربی الأصل الأصیل یا الأصول الآصفیة نوشتۀ ملارجبعلی تبریزی (ف ۱۰۸۰) همراه با اضافات مترجم است. علاوه بر این، رسالۀ «اثبات واجب» تبریزی نیز در انتهای کتاب به‌عنوان فصلی از کتاب افزوده شده است. کتاب تحفة الکمال را یکی از شاگردان ملارجبعلی تبریزی به نام ملاحسن به انجام رسانده است. وی در پاره‌ای از موارد توضیحاتی نیز به متن افزوده است. ملاحسن در سه جای کتاب از استادش، ملارجبعلی تبریزی، نام برده است. ملاحسن در مقدمۀ کتاب تصریح کرده است که این کتاب را به دستور یکی از شاهان یا شاهزادگان صفوی نوشته و او را با القاب و اوصاف باشکوه ستوده است، ولی شاید به سبب شهرت آن فرد از او نام نبرده است. عنوان «تحفة الکمال» نیز پیشنهاد همان شاه یا شاهزاده بوده است. ملاحسن به شیوۀ مترجمان کهن تنها به ترجمۀ متن بسنده نکرده، بلکه ترجمۀ خود را با افزوده‌ها و اضافاتی همراه کرده است. محتوای این افزوده‌ها گاه کلامی و بیشتر صوفیانه است و نشان می‌دهد که نویسنده به عقاید صوفیه و عارفان کاملا پایبند بوده است. مولف کتاب تنها یک جا از خود با عنوان «ملاحسن» نام برده و هیچ توضیح دیگری نداده است. مصححان تلاش کردند که هویت این ملاحسن را هم بر اساس قرائنی که در متن کتاب وجود دارد و هم بر اساس شواهد بیرونی آشکار کنند و احتمال می‌دهند که وی «ملاحسن لنبانی گیلانی» فیلسوف و صوفی بزرگ عصر صفوی باشد. او اهل لاهیجان بود و به همراه فرزندش ملاحسین لنبانی (ف ۱۱۲۹) شارح صحیفۀ سجادیه به اصفهان مهاجرت کرد و در محلۀ لنبان سکونت گزید و به همین سبب خودش و پسرش به «لنبانی» شهرت پیدا کردند. ملاحسن در جامع کبیر عباسی فلسفه و حکمت تدریس می‌کرد و در اواخر عمرش دچار اختلال دماغ شد و با همین بیماری در روز شانزدهم صفر سال ۱۰۹۴ / یازدهم فوریه ۱۶۸۳ از دنیا رفت و در تکیۀ میرزا باقر چهارسویی (صاحب روضات) در آرامگاه تخت‌فولاد به خاک سپرده شد. کتاب تحفة الکمال بر اساس تنها نسخۀ خطی موجود که متعلق به کتابخانۀ مرحوم علی‌محمد وزیری در یزد است، تصحیح شده است.

درباره ملارجبعلی تبریزی
درباره ملارجبعلی تبریزی
ملارجبعلی یکی از فیلسوفان مکتب اصفهان است که به تربیت شاگردان بسیاری همت گماشته است. او و شاگردانش بر خلاف جریان دیگر مکتب فلسفی اصفهان، یعنی میرداماد و شاگردانش به نظریاتی قائل بودند که صبغه دینی و نوافلاطونی آنها بارزتر بود. او به اشتراک لفظی وجود، فوق وجود بودن خدا، اصالت ماهیت، انکار وجود ذهنی، انکار حرکت جوهری، تجدد امثال، جسمانیه الحدوث بودن نفس و…  قائل بود. کتاب الاصل الاصیل به مثابه منشوری است که در برگیرنده آراء و نظریات خاص این فیلسوف است. تبریزی این قاعده را به عنوان اصلی «الواحد لایصدر عنه الا الواحد» قاعده «الاصل الاصیل» معرفی می‌کند که فروعاتی هم‌چون بساطت حق تعالی، قاعده امکان اشرف از آن متفرع می‌شود. او از هفت اصل و در پاره‌ای از موارد فروعات متفرع بر یک اصل سخن گفته است.
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب تحفه الکمال" ثبت می‌کند