کتاب ولگرد 2

«ولگرد»، مانگای حماسی تاکه‌هیکو اینوئه، در جلد دوم سفر پرشکوه و ژرف‌نگر خود را پی می‌گیرد؛ سفری که نه‌فقط ادامه‌ی روایت شینمن تاکزو است، بلکه فرو رفتن به اعماق دگرگونی او به سامورایی اسطوره‌ای، میاموتو موساشی‌ست. اینوئه که اثرش را بر پایه‌ی رمان کلاسیک موساشی نوشته‌ی ایجی یوشیکاوا بنا نهاده، فراتر از روایت شمشیر و نبرد، جهانی می‌سازد که در آن، جست‌وجوی هویت، معنای قدرت، و تقابل خشونت و روشن‌بینی، تار و پود روایت را شکل می‌دهد. در جلد دوم، او با بهره‌گیری از خطوط خشن و سکوت‌های پرمغز، زبان تصویر را پالایش می‌کند تا کشاکش درونی و آزمایش‌های بیرونی قهرمان خود را با بیانی شاعرانه و فلسفی بازنمایی کند.
پس از آنکه در پایان جلد نخست، تاکزو دستگیر و در آستانه‌ی مرگ قرار می‌گیرد، جلد دوم با زندانی‌شدن او و آغاز تحول معنوی‌اش آغاز می‌شود. در این نقطه، تاکوان سوهو راهبی آواره و اندیشمند با مداخله‌ای سرنوشت‌ساز، تاکزو را با گذشته‌ی پرخاشگر و طبیعت بی‌مهابای او مواجه می‌سازد. این تاکوان است که پیشنهاد می‌دهد نام و هویت پیشینش را کنار بگذارد و به عنوان فردی نو زاده شود: موساشی میاموتو. این جلد، به شیوه‌ای نمادین، مرگ و تولد دوباره را در قالب شخصیت موساشی روایت می‌کند. دیگر با جنگجویی افسارگسیخته مواجه نیستیم، بلکه با انسانی که در آغاز راه روشن‌بینی از دل شمشیر قرار گرفته است. موساشی، با ترک روستایش و پذیرفتن نامی تازه، با بار سنگین گذشته و جست‌وجوی هدفی در حال تکوین، به دل جهانی ناشناخته پا می‌گذارد.
مضامین کلیدی مورد بررسی در این کتاب عبارتند از:
بازآفرینی و هویت: دگرگونی تاکزو به موساشی چیزی فراتر از یک تغییر نام ساده است. این لحظه، تبلور دغدغه‌ی بنیادین مانگاست: امکان بازساختن خویشتن. تحت هدایت غیرمتعارف تاکوان، موساشی درمی‌یابد که قوی‌بودن، تنها در مهارت بدنی خلاصه نمی‌شود؛ بلکه نیروی حقیقی، نیازمند عمق عاطفی و آگاهی درونی‌ست.
ماهیت قدرت: در مسیر جدید موساشی، پرسشی بنیادین طنین‌انداز می‌شود: قدرت واقعی چیست؟ اینوئه با تصویرکردن پیامدهای روانی خشونت و بیهودگی قدرت عاری از خرد، کلیشه‌ی جنگجوی آرمانی را فرو می‌ریزد و سویه‌ی انسانی و متأمل آن را جایگزین می‌کند.
رهبری و خرد: تاکوان در این جلد، نقشی محوری می‌یابد؛ شخصیتی که از دل شوخ‌طبعی و شفقت، موساشی را به درون‌نگری و تأمل فرا‌می‌خواند. حضور او نشانگر یکی از مضامین محوری این مجموعه است: این‌که رشد درونی، اغلب نیازمند راهنمایی بیرونی‌ست.
جلد دوم «ولگرد» نقطه‌ی عطفی در شاهکار تاکه‌هیکو اینوئه به‌شمار می‌آید. این جلد صرفا روایتی از خون‌ریزی یا حماسه‌های تاریخی نیست، بلکه حکایت مواجهه با شیاطین درون و تلاش برای ساختن هویتی‌ست که نه به ارث می‌رسد، بلکه به‌سختی و تأمل کسب می‌شود. به واسطه‌ی تصاویر مینیمال و در عین حال پرظرافت، و مضامینی ژرف، این بخش از داستان، مانگا را به سطحی از ادبیات تصویری می‌برد که کمتر در ژانر سامورایی تجربه شده: سفری فلسفی، هنری و انسانی.