"تاد برلینر در کتاب خود "زیبایی شناسی هالیوود" نظریه ای را درباره چگونگی و چرایی سینمای محبوب در سرگرم کردن میلیون ها بیننده ارائه می دهد. کتاب او وسوسه انگیز و قانع کننده است ، پر از مثال های دقیق از فیلم های خاص و بینش کلی جذاب"
برای برخی خوانندگان شاید کمی عجیب به نظر برسد که چرا کتابی راجع به سینما تا این اندازه به روان شناسی و کارهای تجربی صورت گرفته در این حوزه رجوع می کند. هدف این پروژه مطالعه سینمای هالیوود است، ولی فیلم های هالیوودی تنها زمانی لذت زیباشناختی می آفرینند که با ذهن وارد تعامل می شوند. مادامی که کسی تصویر را روی پرده سینما تجربه نکند این تصویر ابژه ای زیباشناختی نیست، یا دست کم کسی باید آن را برای چنین تجربه ای آفریده باشد. پس ما برای نیل به اهداف مان باید به فهمی از ویژگی های ذاتی فیلم های هالیوودی و نیز فرایندهای ذهنی منبعث از آنها دست یابیم. این تعامل درونی یک پدیده روان شناسی تجربی - تجربه ای واقعی است و روان شناسان تجربی به مدت چندین دهه مشغول مطالعه این پدیده و پدیده های مرتبط با آن بوده اند.