کتاب مردسالاری و انباشت در گستره ی جهان

"مردسالاری و انباشت در گستره ی جهان" اثری کلیدی از ماریا مییز، جامعه‌شناس و نظریه‌پرداز فمینیست آلمانی است که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد. این کتاب نقدی رادیکال بر توسعه سرمایه‌داری از منظر فمینیسم و نقد استعمار ارائه می‌کند. مییز، که یکی از چهره‌های پیشرو در اکوفمینیسم و فمینیسم ماتریالیستی است، با بررسی درهم‌تنیدگی عمیق پدرسالاری و سرمایه‌داری، نظریه‌های اقتصادی سنتی را به چالش می‌کشد. او استدلال می‌کند که استثمار زنان، به‌ویژه در جنوب جهانی، عنصری بنیادین در فرایند انباشت سرمایه‌داری در مقیاس جهانی است.
مییز با تحلیل تاریخی و ساختاری، رابطه میان سرمایه‌داری، مردسالاری و استعمار را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه رشد اقتصادی سرمایه‌دارانه بر پایه کار بدون مزد زنان، سلب مالکیت از منابع طبیعی و سلطه بر جوامع غیرغربی استوار است. او نقدی جدی به جریان‌های اصلی فمینیسم وارد می‌کند که بنیان‌های اقتصادی سرکوب زنان را نادیده می‌گیرند و در مقابل، از رویکردی ماتریالیستی دفاع می‌کند که جنسیت، طبقه و استثمار استعماری را به‌طور همزمان در نظر می‌گیرد. این کتاب طیفی از موضوعات، از جمله کار خانگی، تولید معیشتی و تقسیم جهانی کار را بررسی می‌کند. مییز مفهوم «خانه‌داری» را مطرح می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه سرمایه‌داری، زنان را به نیروی کاری نامرئی و بدون مزد در خانه تقلیل می‌دهد، درحالی‌که هم‌زمان آن‌ها را تحت شرایط استثماری به بازار کار وارد می‌کند. او همچنین سیاست‌های توسعه غربی و تأثیر آن‌ها بر زنان جنوب جهانی را تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه پروژه‌های مدرن‌سازی نه‌تنها به بهبود وضعیت اقتصادی آن‌ها کمکی نکرده، بلکه شرایط را وخیم‌تر ساخته است.
یکی از محورهای اصلی "مردسالاری و انباشت در گستره ی جهان"، پیوند میان گسترش سرمایه‌داری و سرکوب زنان است. مییز نشان می‌دهد که سرمایه‌داری بدون استثمار مداوم نیروی کار ارزان‌قیمت یا بدون مزد - به‌ویژه زنان در کشورهای صنعتی و در حال توسعه - نمی‌تواند دوام بیاورد. او همچنین اسطوره «پیشرفت» را نقد می‌کند و توضیح می‌دهد که رشد اقتصادی اغلب نابرابری را تشدید می‌کند، نه این‌که آن را کاهش دهد. اکوفمینیسم نیز یکی دیگر از مفاهیم کلیدی این کتاب است. مییز استثمار طبیعت را در امتداد همان الگوی سلطه‌ای قرار می‌دهد که زنان را تحت انقیاد نگه داشته است. او استدلال می‌کند که سرمایه‌داری از طریق تخریب اکوسیستم‌ها و بی‌ارزش ساختن اقتصادهای معیشتی، زنان را که اغلب به این منابع برای بقا وابسته‌اند، در موقعیت آسیب‌پذیرتری قرار می‌دهد. این کتاب همچنین به سیاست‌های مقاومت پرداخته و از همبستگی میان زنان، کارگران و جوامع به حاشیه رانده‌شده دفاع می‌کند. مییز به جایگزین‌هایی برای نظام سرمایه‌داری می‌اندیشد و بر لزوم ایجاد اقتصادهایی پایدار و مبتنی بر همکاری و تعادل زیست‌محیطی تأکید می‌کند.
"مردسالاری و انباشت در گستره ی جهان" همچنان یکی از تأثیرگذارترین متون در حوزه نقد سرمایه‌داری و فمینیسم است. ماریا مییز با ارائه تحلیلی قدرتمند از ساختارهایی که نابرابری جهانی را بازتولید می‌کنند، خوانندگان را به بازاندیشی درباره نظام‌های اقتصادی و اجتماعی فرامی‌خواند. او با پیوند زدن مردسالاری، سرمایه‌داری و استعمار، چالشی اساسی برای درک رایج از توسعه و پیشرفت ایجاد می‌کند و مخاطبان را به تصور جهانی فراتر از استثمار، سلطه و نابرابری ترغیب می‌سازد-جهانی که در آن عدالت جنسیتی و پایداری اقتصادی نقشی محوری دارند.