کتاب «فیلم و فلسفه: جدی گرفتن فیلم‌ها» نوشته دنیل شاو، مدخلی برای ورود به حوزۀ فلسفۀ فیلم است. شاو، استاد فلسفه در دانشگاه لاک هاون، در این کتاب به بررسی این موضوع پرداخته است که چگونه می توان از فیلم ها برای نشان دادن ایده های پیچیده فلسفی استفاده کرد. به عبارت دیگر، تز اصلی شاو این است که فیلم ها صرفا ابزاری برای سرگرمی نیستند، بلکه می توانند به عنوان یک متن جدی فلسفی عمل کنند، به نحوی که پرسش‌های عمیق فلسفی در مخاطب برانگیزند و رسانه‌ای را فراهم کنند که از طریق آن می‌توان ایده‌های پیچیده فلسفی را بررسی و درک کرد. شاو ابتدا به طور کلی دربارۀ فلسفۀ فیلم و زیرشاخۀ زیبایی شناسی سخن می گوید. او در مورد چگونگی تحلیل فلسفی فیلم ها با توجه به ساختارهای روایی، مضامین و روش هایی که بینندگان را درگیر می کنند، بحث می کند. پس از این، نویسنده ابعاد مختلفی که فیلم‌ها می‌توانند مفاهیم فلسفی را به شیوه‌هایی که متون سنتی نمی‌توانند نشان دهند را بررسی می کند و بیان می کند که فیلم ها راهی منحصر به فرد و جذاب برای کشف ایده‌های فلسفی ارائه می‌دهند. شاو از فیلم های مختلفی به عنوان مطالعه موردی برای اثبات مطالب خود استفاده می کند. او بررسی می کند که چگونه فیلم های مختلف به موضوعات فلسفی مانند اگزیستانسیالیسم، اخلاق و ماهیت واقعیت پرداخته اند. شاو همچنین طیفی از موضوعات فلسفی را که در فیلم ها نشان داده می شوند را لیست می کند؛ موضوعاتی مانند هویت، اخلاق، اراده آزاد و شرایط انسانی، به نحوی بینندگان را به تفکر عمیق در مورد این موضوعات تحریک می کنند. از آن جایی که رویکرد نویسنده در نوشتار کتاب رویکردی میان رشته ای بوده است این کتاب می تواند مورد استفادۀ هم علاقه مندان به فلسفه و هم علاقه مندان به هنر سینما قرار بگیرد. همچنین قابل ذکر است که سبک نوشتاری کتاب روان و جذاب بوده و طیف مختلفی از مخاطبان می توانند از آن بهره بگیرند.
کتاب فیلم و فلسفه
