کتاب نظریه های رمان پسامدرن و سینمای ایران

برخلاف رهیافت (مکتب) فرانسوی ادبیات تطبیقی که صرفا می توان به مقایسۀ دو متن نوشتاری پرداخت، در رهیافت آمریکایی مقایسه و تطبیق متون ادبی با هنرهای مختلف، از جمله سینما امکان پذیر است و از این طریق درک و شناخت بیشتر و بهتری از ادبیات حاصل می شود. از آن جا که رمان و فیلم مشترکات زیادی دارند، از بسیاری جهات به یکدیگر شبیه هستند، و دو ژانر قیاس پذیر محسوب می شوند. این مشترکات زمینۀ مناسبی برای بحث دربارۀ فیلم سینمایی از منظر نظریه و نقد ادبی جدید فراهم می کند و امکان می دهد تا مفاهیم و اصطلاحاتی را که به طور معمول ابزاری برای بحث دربارۀ رمان می دانیم، برای کاوشی نقادانه دربارۀ ساختار و صناعات و مضامین فیلم به کار ببریم. در این کتاب با بررسی نظرات برخی از مهم ترین اندیشمندان ادبیات پسامدرن، نوزده تکنیک مورد استفاده در رمان های پسامدرن استخراج و با روش تحلیل کیفی به کارگیری آن ها در پنج فیلم منتخب سینمای ایران (ناصرالدین شاه آکتور سینما، چه کسی امیر را کشت؟، ستاره است، اشکان، انگشتر متبرّک و چند داستان دیگر و وقتی همه خوابیم) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله، حاکی از قرابت ادبیات و سینما (به عنوان یک متن تصویری) و قابلیت مقایسه این دو متن نوشتاری و تصویری بوده است.