ناپخته ترین و بی تأثیرترین داستان ها، آن هایی هستند که اولین پاراگراف شان خواننده را به خواندن بقیه ی داستان ترغیب نمی کند. اگر مدخل جهان خیالینی که نویسنده خلق کرده است خواننده را به وارد شدن به آن جهان، زیستن با شخصیت هایش و از سر گذراندن تجربه های توصیف شده در آن تشویق نکند، آن گاه خواننده نه با میلی وافر بلکه با اکراه داستان را دنبال خواهد کرد و چه بسا حتی نیمه خوانده رهایش کند. درب ورود به هر مکانی می تواند نقش بسزایی در ایجاد میل ورود، یا منصرف کردن از ورود، به آن مکان ایفا کند. پاراگراف اول هر داستان کوتاهی همچنین تصویری مینیاتوری از جهان همان داستان به دست می دهد.
در این مطلب به چهار نوع اصلی در سبک های نگارش می پردازیم و همچنین، شیوه ی استفاده از آن ها را مرور می کنیم.