بدیهی است که در مواجهه با پدیده ای نظیر ریزگردها که عللی ساختاری و درازمدت دارند، هیئت دولتی بلندپایه قادر به کار خاصی نیست و این گونه سفرها اگرچه توام با تصمیماتی برای مقابله با پدیده های مخرب محیط زیستی هستند، اما بیشتر برای آرام کردن مردم و پیشگیری از بروز تنش های بیشتر انجام می شوند. سوال مهمی که امروز جامعه باید به آن پاسخ دهد این است که آیا زمانی که سدها، مزارع توسعه کشت نیشکر، مجتمع های صنایع آب بر، توسعه کشاورزی فراتر از حد توان اکولوژیک منطقه، خشکاندن تالاب ها برای عملیات صنعتی و استخراج نفت و سایر اقدامات در خوزستان انجام می شد، ارزیابی دقیقی از پیامدهای محیط زیستی آن ها و نارضایتی اجتماعی ناشی از آن ها صورت گرفت؟ سوال درباره ارزیابی تاثیر اجتماعی را می توان از آنچه امروز در استان خوزستان می گذرد فراتر برد و پرسید آیا به هنگام تصمیم گیری درباره طرح هدفمندی یارانه ها، طرح تحول جامع نظام سلامت، صدور دفترچه بیمه سلامت ایرانیان برای حدود یازده میلیون نفر، تصمیم به توسعه کمی آموزش عالی، تصمیم برای بارگذاری جمعیتی در شهر تهران، فروش تراکم و صدور مجوزهای ساخت وساز در این شهر در مقیاس گسترده، بومی گزینی دانشجویان، تلاش برای کم کردن سن بازنشستگی زنان، ایجاد مناطق آزاد تجاری، و ساخت پروژه عظیم مسکن مهر، ارزیابی تاثیر اجتماعی انجام شده است؟