حس غریبی مرا به یاد سال های خیلی دور انداخت، آن شامگاه که پسرک در خانه تنها بود و صفحه ۳۳ دور را روی دایره گردان دستگاه پخش ارزانی که حتا استریو هم نبود گذاشت و با شنیدن نخستین موومان کوارتت شماره ی ۱۴ اپوس ۱۳۱ بتهوون به این نتیجه رسید که زندگی در آینده هرچه پیش بیاورد، هر چه را و هر که را که از بگیرد، هر بلایی بر سر او و عزیزان اش بیاورد، باز موهبتی است بزرگ، زیرا می شود این صدا را شنید.