کتاب نقطه آبی کمرنگ

Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space
(چشم اندازی از آینده بشر در فضا)
کد کتاب : 19673
مترجم : شهریار رضانیا
شابک : 78-6006043906
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 304
سال انتشار شمسی : 1398
سال انتشار میلادی : 1994
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

از کتاب های پرفروش نیویورک تایمز

معرفی کتاب نقطه آبی کمرنگ اثر کارل سیگن

کتاب «نقطه آبی کمرنگ» اثری نوشته «کارل سیگن» است که نخستین بار در سال 1994 وارد بازار نشر شد. ستاره شناس دانشگاه «کورنل»، «کارل سیگن»، در سفری به منظومه شمسی، کهکشان و فراتر از آن، موضوعاتی جذاب را به مخاطبین ارائه می کند: تاریخی از اکتشاف ها در ستاره شناسی؛ شرحی خلاصه و آموزنده از کاوش های فضایی؛ و نگاهی اجمالی به حیات—از خاستگاه های آن در اقیانوس و نخستین نشانه ها از ظهور تمدن انسان ها، تا آینده ای که در آن، سیاره زمین مدت ها است که توسط خورشید بلعیده و نژاد بشر در سایر سیاره ها و سیارک ها ساکن شده است. روایت کاوشگرانه «سیگن» از جایگاه ما در جهان هستی، همراه با عکس هایی ارائه شده که سیاره زمین را به شکل یک «نقطه آبی کمرنگ» به تصویر می کشند.

کتاب نقطه آبی کمرنگ

کارل سیگن
کارل ادوارد سِیگِن (انگلیسی: Carl Edward Sagan؛ زادهٔ ۹ نوامبر ۱۹۳۴ – درگذشتهٔ ۲۰ دسامبر ۱۹۹۶) اخترشناس آمریکایی، اخترشیمیدان، مشاور سازمان ناسا، نویسنده و مروج موفق اخترشناسی، اخترفیزیک و سایر علوم طبیعی بود. او پیشگام اخترزیست‌شناسی و بنیادگذار طرح جستجوی هوش فرازمینی معروف به «سِتی» بود.شهرت جهانی او برای تألیف کتاب‌های علوم همگانی، و نیز مجری برنامهٔ علمی گیتی: یک سفر شخصی (کاسموس) بود که ۶۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ بیننده داشت. او برنده جایزه پولیتزر ۱۹۷۸ بود. میلیاردها و میل...
نکوداشت های کتاب نقطه آبی کمرنگ
Sagan will once again dazzle readers with his brilliance and breadth of vision.
«سیگن» یک بار دیگر مخاطبین را با نبوغ و وسعت نگرش خود، حیرت زده خواهد کرد.
Kirkus Reviews Kirkus Reviews

Fascinating. Perhaps the best of Carl Sagan’s books.
شگفت انگیز. شاید بهترین در میان کتاب های «کارل سیگن».
Washington Post Washington Post

A stunning journey through space and time.
سفری خیره کننده در فضا و زمان.
Amazon Amazon

قسمت هایی از کتاب نقطه آبی کمرنگ (لذت متن)
از همان آغاز سرگردان بودیم. جایگاه هر درختی را تا فاصله یکصد مایل می دانستیم. وقتی میوه ها و دانه ها می رسیدند، ما آنجا بودیم. ما گله ها را در مهاجرت سالانه شان دنبال می کردیم. خوردن گوشت تازه ما را به وجد می آورد. ما با خدعه، کمین، مخفی شدن و حمله نیرومندانه، ضمن همکاری گروهی، بیش از آنچه به تنهایی قادر به شکار بودیم را به دست می آوردیم.

نیاکان دور ما، با تماشای ستارگان، متوجه پنج مورد شدند که عملی بیش از طلوع و غروب دسته جمعی یکنواخت، همچون ستارگان به اصطلاح «ثابت» را انجام می دادند. این پنج تا، حرکتی نادر و پیچیده داشتند.

درگذر ماه ها به نظر می آمد که آن ها به آهستگی در میان ستارگان سرگردان هستند. برخی مواقع چرخ می زدند. امروز ما آن ها را سیاره (Planet)، کلمه ای یونانی معادل سرگردان، می نامیم. تصور می کنم صفت غریبی بود که نیاکان ما با آن احساس قرابت می کردند.