کتاب فیلسوف و گرگ

زنده بودن برای میمون، یعنی ضربه زدن. میمون، تمایل به قرار دادن ارتباطات با دیگران بر پایه ی یک اصل واحد است، اصلی که تغییر پیدا نمی کند و انعطاف ناپذیر است: «تو برای من چه کار می توانی بکنی، و چقدر برای من هزینه برمی دارد که آن کار را برای من انجام بدهی؟» این تلقی از میمون های دیگر به خود میمون برمی گردد و به نگاه او به خودش سرایت می کند و آن را شکل می دهد. و به این ترتیب، میمون خوشبختی خود را چیزی می انگارد که می توان آن را اندازه گیری و وزن کرد، کمیت آن را سنجید و آن را محاسبه کرد. او راجع به عشق هم این طور فکر می کند. میمون تمایل به این طرز فکر است که مهم ترین چیزها در زندگی، موضوع سنجش هزینه - منفعت است.

نمی خواهم بگویم داستان هایی که دربارهی خودمان می گوییم و باور می کنیم، | محصولات تحول زیستی هستند. اما فکر میکنم به نحو مشابهی ساخته میشوند: از طریق رشد و نمو تدریجی، که لایه های جدید روایتگری، روی ساختارها و موضوعات و درون مایه های کهن تر می افتد و با آنها تلفیق می شود. هیچ لوح نانوشته ای برای داستان هایی که دربارهی خودمان می گوییم وجود ندارد. سعی خواهم کرد نشان بدهم که اگر با دقت و موشکافی نگاه کنیم، و اگر بدانیم که به کجا و چگونه نگاه کنیم، آن وقت در هر داستانی که توسط میمونها گفته شده، یک گرگ پیدا خواهیم کرد. و گرگ به ما می گوید - و این، نقش گرگ در داستان است - که ارزشهای میمون، احمقانه و بی مقدار است.