کتاب اسطوره

این کتاب که برای اولین بار در سال 1976 منتشر شد، مقدمه ای مفید برای مطالعه اسطوره به عنوان یک مفهوم و ارتباط آن با ادبیات است. از نظر تاریخی برخی از نظریه‌های پیشرو در مورد ماهیت و خاستگاه اسطوره را بررسی می‌کند و با ارجاع به متن‌های متنوع، ارتباط این نظریه‌ها را با ادبیات نشان می‌دهد. همچنین شیوه‌های متفاوتی را که در طول زمان اسطوره‌ها اعم از مثبت و منفی درک شده‌اند، و تأثیری که این امر بر تولید اسطوره‌های جدید داشته است، در نظر می‌گیرد. با ارزیابی مشکلات ناشی از حضور اسطوره در ادبیات و استفاده از آن به عنوان ابزار نقد ادبی به پایان می رسد.

در ابتدا، بخش نخست کتاب به بررسی برخی از مهمترین نظریه‌های مربوط به سرشت و منشأ اسطوره از منظر تاریخی می‌پردازد. با اشاره به متون ادبی متنوع، ارتباط این نظریه‌ها با ادبیات مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این بخش، دیدگاه‌های گذشته که اسطوره را به عنوان یک جنبه تاریخی، علمی، فلسفی، یا نظام بازی زبانی تفسیر می‌کردند، همچنین نظریه‌های جدیدتری که اسطوره را به عنوان یک عامل فرافکننده در زمینه روان‌شناسی یا به عنوان یک شاخه از آیین‌ها و مناسک تعریف کرده‌اند، مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرند.

در بخش دوم، نویسنده به ارائه نقدی می‌پردازد و نشان می‌دهد که اگر اسطوره به عنوان یک عنصر زنده و مفهومی برای هنرها و ادبیات تلقی نشود و مانند عصر روشنگری که با پیشرفت علوم طبیعی به آن بی‌اعتنا شد، به آن نگاه شود، چه تبعاتی برای هنر و ادبیات به وجود می‌آید. این بخش به بررسی استفاده‌های مختلف نویسندگان از اسطوره و مسائل مرتبط با احیای اسطوره‌های قدیمی یا ایجاد اسطوره‌های جدید می‌پردازد.

در بخش سوم، تأثیر و کاربرد اسطوره در ادبیات تحت نقد قرار می‌گیرد و برخورد منتقدان با این موضوع مورد بررسی قرار می‌گیرد.