کتاب مناقب العارفین

مناقب العارفین، تألیف شمس الدین احمد افلاکی عارفی، با تصحیحات و حواشی و تعلیقات تحسین یازیجی، کتابی است در شرح حال خاندان مولوی‎ و مشایخ‎ طریقت مولویه. شمس‎ افلاکی به دستور نوه مولانا،‎ جلال الدین عارف که به اولو عارف چلبی نیز در این‎ کتاب نام‎بردار است، این‎ اثر‎ را در نیمه اول قرن‎ هشتم‎ نگاشته‎ است. این کتاب شصت سال پس از فوت‎ مولوی پایان یافته است‎. افلاکی‎ در سال 718ق/1318م، نگارش‎ کتاب‎ خویش را‎ آغاز‎ و در‎ سال 754ق/1353م، به فرجام آورده است. به این ترتیب نگارش‎ کتاب، 35 سال طول‎ کشیده‎ است.
اثر حاضر، یکی از متون‎ معتبر‎ نثر فارسی است که از منابع اصلی پژوهشگران درباره شخصیت جلال الدین مولوی و خاندان و یارانش می باشد. مناقب العارفین آیینه ای از احوال ملک روم و زندگی مولانا جلاالدین و یاران اوست. در اهمیت این کتاب همین بس که هیچ محقق مولاناپژوهی، در پژوهش های خود تاکنون از این کتاب ارزشمند بی نیاز نبوده است.