کتاب یخی که عاشق خورشید شد;

کتاب یخی که عاشق خورشید شد

O gelo que se apaixonou pelo sol

کد کتاب : 27177
شابک : 978-9643915506
قطع : خشتی
تعداد صفحه : 20
سال انتشار شمسی : 1402
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 11 آذر
کتاب یخی که عاشق خورشید شد (نابینایان);
یخی که عاشق خورشید شد (نابینایان)
O gelo que se apaixonou pelo sol

کد کتاب : 26496
شابک : 978-6000105914
قطع : خشتی
تعداد صفحه : 20
سال انتشار شمسی : 1398
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب یخی که عاشق خورشید شد (نابینایان) اثر رضا موزونی

زمستان تمام شده و بهار آمده بود. گل‌ها و گیاهان، یکی یکی سرشان را از خاک بیرون می‌آوردند.
تکه‌ی یخ کنار سنگ بزرگ نشسته ‌بود. تمام زمستان سرش را به سینه‌ی سنگ گذاشته بود؛ جای خوبی برای خوابیدن بود. باد سردی که از کوه می‌وزید، تن یخ را سفت و محکم کرده بود. تن‌اش شفاف و بلوری شده بود.
چند روزی بود تکه‌ی یخ احساس می‌کرد چیزی تن‌اش را قلقلک می‌دهد.
یک روز آرام چشم‌هایش را باز کرد و از لابه‌لای شاخه‌های درختی که کنارش بود، نوری دید. کنجکاو شد و به درخت گفت: «کمی شاخه‌هایت را کنار می‌زنی؟»
درخت با بی‌حوصلگی شاخه‌هایش را کنار زد. تکه یخ چشمش به آفتاب افتاد.
رضا موزونی
رضا موزونی (زادۀ ۱۳۵۰ گیلانغرب کرمانشاه) شاعر، نویسنده، پژوهشگر و مجری صدا و سیمای مرکز کرمانشاه است که از دی ماه ۱۳۸۷ تا شهریور ۱۳۹۶ سمت مدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمانشاه را بر عهده داشت. وی هم‌اکنون مدیر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشور است.
دسته بندی های کتاب یخی که عاشق خورشید شد (نابینایان)
ادبیات داستانی
ادبیات کودک و نوجوان
ادبیات ایران
کتاب کودک
کتابهای نابینایان
گروه سنی 9+
قسمت هایی از کتاب یخی که عاشق خورشید شد (نابینایان) (لذت متن)
زمستان تمام شده و بهار آمده بود. گل ها و گیاهان، یکی یکی سرشان را از خاک بیرون می آوردند. تکه ی یخ کنار سنگ بزرگ نشسته بود. تمام زمستان سرش را به سینه ی سنگ گذاشته بود؛ جای خوبی برای خوابیدن بود. باد سردی که از کوه می وزید، تن یخ را سفت و محکم کرده بود. تنش شفاف و بلوری شده بود. چند روزی بود تکه ی یخ احساس می کرد چیزی تنش را قلقلک می دهد. یک روز آرام چشم هایش را باز کرد و از لابه لای شاخه های درختی که کنارش بود، نوری دید. کنجکاو شد و به درخت گفت: «کمی شاخه هایت را کنار می زنی؟» درخت با بی حوصلگی شاخه هایش را کنار زد. تکه یخ چشمش به آفتاب افتاد. - وای چقدر قشنگ است. چرا تا حالا او را ندیده بودم؟! درخت گفت: « این خورشید است. من سال هاست او را می بینم.»…….