ایرانیان سده ها است که خوگیر زبانی ناروشن و دو پهلو شده اند- روشنی ای که همچون پناهگاهی در برابر ساختار دلهره آور اجتماعی سیاسی بوده است. دست کم از آن هنگام که بیداد امویان و عباسیان بر ایران فرمان راند؛ و سپس ترهم که ایران دستخوش تاخت و تاز ایلیاتی ها گردید و هر ایل و ایالتی، یک کشیش را دست آویز دزدی ها و کشتارهای خود گرداند...