1. خانه
  2. /
  3. کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه

کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه

3.6 از 1 رأی

کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه

Theatricalism in the Constitutional Age
انتشارات: نیلوفر
ناموجود
195000
معرفی کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه
انقلاب مشروطه، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رخدادهای سیاسی در تاریخ معاصر ایران، به اشکال گوناگونی در رشته‌های هنری مختلف در کشور ایران نمود پیدا کرده است و در این میان، حضور آن در تئاتر و نمایش به‌مراتب پررنگ‌تر است. کتاب «تئاترکراسی در عصر مشروطه» اثر کامران سپهران، نویسنده و پژوهشگر ایرانی، به بررسی تئاتر ایران در سال‌های بین ۱۲۸۵ تا ۱۳۰۴ می‌پردازد. یعنی مصادف با انقلاب مشروطیت و همچنین حضور رسمی هنر تئاتر در ایران. این تقارن موجب شده است تا در این اثر از نظریه‌ای استفاده شود که سازوکار ارتباط میان صحنۀ اجتماع و صحنۀ تئاتر را افشا کند. نظریۀ تئاترکراسی که از دریچۀ تئاتر، رهایی بخشی دموکراتیک را جست‌وجو می‌کند، مبانی نظری تحقیق را فراهم می‌آورد. با تکیه به این مبانی داده‌های تاریخی سامانی پیدا می‌کنند که از سویی حاکی از نقش خطیر هنر تئاتر در تغییر صحنۀ جامعه برای حضور اقلیت‌های اجتماعی و پیوند استوار آن با نهادهای خودجوش دموکراتیک است از سوی دیگر خصلت تئاتری حرکت‌های سیاسی نظیر انقلاب مشروطه یا شورش‌ها و حتی سرکوب آن‌ها را نشان می‌دهد. همچنین بر اساس مبانی نظری پژوهش سیاست ناب را دگرگونی در توزیع حس‌پذیری رقم می‌زند و این حرکت مقاومت پلیس را که خواستار حفظ توزیع حس‌پذیری موجود است بر می‌انگیزد. براین‌اساس تئاتر مشروطه که در کار اخلال این توزیع است با مقاومت ضد تئاتری مواجه می‌شود. صرف‌نظر از این که داده‌های تاریخی نظیر آتش‌سوزی تئاترها این امر را تأیید می‌کند. این تقابل باعث می‌شود که شکل‌های متفاوت تئاتری نیز دیده شوند که تهی از بنیان برافکنی و خواستار حفظ وضع موجود هستند. تبلور این مسئله به‌خصوص در بسیاری از نمایشنامه‌های این عصر دیده می‌شود. اما پژوهش حاضر تمرکز خود را روی نمایشنامه‌نویسی - میرزاده عشقی - می‌گذارد که خصلت انقلابی تئاتر را در آثار خود پیوسته حفظ می‌کند و در واپسین اثر خود به کمال می‌رساند. رساله در نهایت از حاصل فعالیت نظریۀ خود و جایگاه آن می‌پرسد و پاسخ را در حوزۀ مطالعات مشروطه و رهیافتی می‌بیند که با به‌کارگیری آموزۀ «آموزگار و دانش‌آموز ناآگاه» و نیز اولویت بداهه‌پردازی بر تأمل در پیش گرفته است. در این رهیافت با طرد دو کلاف انحراف مشروطه و اندیشه محوری، پدیده‌های فرهنگی نظیر تئاتر تبارشناسی می‌شوند و در این مسیر ضمن حفظ چشم‌انداز تاریخی، می‌توان مدلی برای وضعیت امروز استخراج کرد.
درباره کامران سپهران
درباره کامران سپهران
کامران سپهران متولد 1351، در شمیران است. او پژوهشگر، مولف، مترجم و مدرس حوزه‌ تئاتر و دارنده دکترای پژوهش هنر و عضو هیات علمی دانشکده‌ سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران است. او تاکنون کتاب‌های "مدرنیسم" نوشته کریس رودریگز، در انتشارات شیرازه، سال 1380، "دریدا" نوشته جف کالینز، در نشر شیرازه، سال 1380، "ردپای تزلزل، بررسی جامعه شناختی رمان تاریخی ایران 1300-1320" را در نشر شیرازه سال 1381، "رمانتیسم" نوشته دانکن هیت، در شیرازه، سال 1383، "اما آیا این هنر است" نوشته سینتیا فریلند، نشر مرکز، سال 1383، و "تئاتر کراسی در عصر مشروطه" را در انتشارات نیلوفر، سال 1388 منتشر کرده است.
نظر کاربران در مورد "کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه"
3 نظر تا این لحظه ثبت شده است

بخشی از کتاب: نامه فردی با امضای ملک تاج در سال 1301///در منزل خود نمایش اخلاقی فراهم آورده و جمعی از خانم‌ها را دعوت کردم. ولی اعضای نمایش همه زن بودند حتی رل‌های مردانه را قرار بود زنها بازی کنند. آیا این خلاف شرع بود؟ چند ساعت قبل از موقع مهمانی ناگهان عده ای از آژان‌ها خانه و کوچه‌های اطراف خانه مرا محاطره کردند و گفتند نمایش قدغن شده است..بالاخره زنها را مجبور کردند که به خانه‌های خود مراجعت کنند.با زن‌ها چگونه معامله و رفتار نمودند؟..آیا این است آئین و شرع آزادی؟

1399/05/02 | توسطم. حسینی
0
|

و نقش تئاتر و نمایش در مطرح ساختن مسائل اجتماعی و آگاه سازی افراد جامعه به حقوق خودشان در برهه زمانی انقلاب مشروطه، در زمانی که همچنان جو استبداد و خودکامگی وجود داشت آشنا میشیم. این کتاب منبع مطالعاتی بسیار خوبی برای افراد علاقمند به تئاتر یا تاریخ دوران مشروطه هست

1399/05/02 | توسطم. حسینی
1
|

این کتاب در چهار فصل تدوین شده در فصل اول به پیشینه تئاتر در ایران و اولین ترجمه نمایشنامه‌ها و اجراها اشاره میشه. در فصل دوم به محدودیت هایی که از لحاظ مذهبی و جنسیتی در اجرای تئاتر بوده میپردازه و فصل سوم مربوط به تاثیر انقلاب مشروطه بر تشکیل انجمن‌های تئاتری و همچنین به بررسی محتوای نمایشنامه‌ها در نقد وضعیت سیاسی و اجتماعیه. در فصل آخر به طور اختصاصی به بررسی شش نمایشنامه از میرزاده عشقی میپردازه و به بررسی و تحلیل متن نمایشنامه‌های او میپردازه با خواندن این کتاب به اهمیت

1399/05/02 | توسطم. حسینی
1
|