کتاب خاطرات رفیق جینگ بچه ی چلمن

گرگ پیشنهاد داد به کتاب خانه برویم، چون جای ساکتی است و هیچ کس سر به سرمان نمی گذارد. بنابراین بعد از شام، خانم هفلی با ماشین ما را به کتاب خانه رساند. ما هم یک میز خالی پیدا کردیم تا درس بخوانیم.

کتاب های مان را برداشتیم و من گفتم بهتر است چند تا مسئله ی تمرینی حل کنیم تا بفهمیم کجاها بیش تر مشکل داریم. اما گرگ گفت تا حالا به این بخش نگاه هم نکرده و باید از اول شروع کنیم.

راستش این کار برای من وقت تلف کردن بود، پس به گرگ گفتم او می تواند این بخش را تنهایی بخواند و خودش را به من برساند. اما گرگ گفت من توی درس خواندن رفیق بدی هستم و ما قرار بود همه چیز را با هم بخوانیم. گفتم: «خب، باشد بیا از اول فصل شروع کنیم و خط به خط بخوانیم.» اما گرگ گفت قبل از این که شروع کنیم باید برای وقت استراحتمان برنامه ریزی کنیم، تا زیاد خسته نشویم. بعد گفت بهتر است با استراحت شروع کنیم، پس «بزن برویم!» پس استراحت کردیم، هرچند به نظرم فکر خوبی نبود. حدود ده دقیقه گذشت و من گفتم باید درس بخوانیم، چون این فصل طولانی است و خیلی وقت می برد.

نمی دانم چرا، ولی گرگ دماغش را با انگشت گرفت و حرف های مرا مو به مو تکرار کرد، آن هم با یک لحن مسخره و آزاردهنده. به گرگ گفتم دیگر ادای مرا در نیاورد، ولی حرفم باعث شد بدتر به کارش ادامه بدهد. آخرش تصمیم گرفتم زرنگ باشم و آن فصل از کتاب ریاضی را بلند بخوانم. مدتی گذشت تا گرگ کلک مرا فهمید و دست از ادا بازی برداشت.