کتاب ویتگنشتاین

در این تبیین مختصر از [فلسفه] ویتگنشتاین ، هدف من انجام دو کار است. نخستین آن ها روشن ساختن محور اصلی اندیشه ی ویتگنشتاین برای خواننده ی غیرمتخصص و دوم ، شرح جایگاه اندیشه ی وی در فلسفه ی تحلیلی قرن بیستم است. در محدوده ی کتابی کوچک، رسیدن به هیچ یک از این دو هدف آسان نیست. برای این امر دلایل متعددی وجود دارد. دلیل اصلی آن است که آثار ویتگنشتاین ، متعدد، پیچیده و مبهم اند. در نتیجه، تفسیرهای متفاوتی را می پذیرند و مورد تفسیرهای زیادی هم قرار گرفته اند. رعایت عدالت کامل ، مستلزم بررسی تفصیلی و بنابراین طولانی نوشته های وی، همراه با تبیینی از حجم بزرگ نوشته هایی است که حول کار وی رشد یافته است. از این رو هیچ یک از این دو کار را نمی توان در این جا ارائه کرد. بنابراین ، باید هدف های مرا، فروتنانه درک کرد. مراد من از «محور» همین است؛ و فرض من آن است که خواننده هیچ معرفت قبلی از فلسفه ندارد. پیروان ویتگنشتاین ادعا می کنند که تلاش برای ارائه ی طرح های مقدماتی و خلاصه ای از دیدگاه های وی اشتباه است. یکی از شاگردان اصلی ویتگنشتاین، نورمن مالکوم، نوشته است: «تلاش برای خلاصه کردن [آثار ویتگنشتاین] نه موفق خواهد شد و نه مفید خواهد بود، ویتگنشتاین اندیشه های خود را به حدی فشرده ساخته، که فشرده سازی بیشتر آن ناممکن است. آن چه مورد نیاز است، آن است که [این اندیشه ها] باز شوند و ارتباط های میان آن ها پیگیری شود». پیروان ویتگنشتاین، این نکته را نیز ذکر می کنند که خلاصه های دیدگاه های فلسفی طبعا شکل تبیینی دستگاه مند، به معنای بیان منظم نکته به نکته نظریات را به خود می گیرند در صورتی که ویتگنشتاین در فلسفه ی متأخر خود، مخالفت خود را با فلسفه ورزی دستگاه مند اعلام و اشتغال به آن را رد کرده است، بنابراین، پیروان وی می گویند، طرح مختصر دیدگاه های ویتگنشتاین نه تنها محتوای آن ها، که نیت آن ها را نیز جدا غلط نشان می دهند.