کتاب پیشگویی

چندی پیش یکی از دوستان من در یک برنامه ی مستند درباره ی سرخپوستان آمریکا نقش داشت. گروه فیلم برداری دو هفته فیلم برداری کرد و از چند نسل از قبایل مورد نظر و رسوم، زندگی روزمره، سنت ها و مراسم، روابط میان اعضاء خانواده و اعضائ قبیله و میزان نفوذ تغییرناپذیر تمدن در زندگی آنها فیلم های زیادی تهیه کرد. گرچه کار دوربین و فیلم برداری عالی بود و گولاژ قهوه ای آن بسیار جذاب از کار درآمد و چهره های زیبایی از یک تا صد سال در آن حضور داشتند، اما تهیه کنندگان و کارگردان فیلم متوجه شدند که فیلم شان هنوز چیزی کم دارد. یک چیز خاص که آن فیلم را از تمامی فیلم های مستندی که تا آن زمان درباره ی سرخپوستان آمریکا ساخته شده بود متمایز کند. برای حل این مشکل یک نفر پیشنهاد کرد که دوربین را به خود سرخپوستان بدهند و بگذارند خود آنها یک قسمت از فیلم را تهیه کنند تا به این ترتیب سازندگان فیلم بتوانند واقعا از دید افراد موضوغ فیلم، به زندگی نگاه کنند. بنابراین همین کار را انجام دادند. یک هفته بعد، تهیه کنندگان و کارگردان فیلم در ابتدا با سرشکستگی به نتیجه ی ایده ی درخشان خود خیره شده بودند؛ جای چنگال های یک گرگ صحرایی آمریکایی در ساحل گلی رودخانه، یک دسته خز سفید که در یک شاخه ی شکسته گیر کرده بود، یک عقاب در حال دور زدن، هاله ی نورانی دور قرص ماه، توفان رعد و برقی که در حال نزدیک شدن بود، خرسی که در آبشار ماهی می گرفت، گرگی که روی تپه ای می خرامید. ساعت ها فیلم به همین صورت بود و حتی در یک ثانیه از فیلم اثری از انسان نبود. آنچه سرانجام تدوین شد یک فیلم مستند بسیار زیبا و مدرکی ساده و گویا در مورد چیزی بود که هزاران سال است در مورد سرخپوستان آمریکا گفته می شود. اگر از آنها بخواهید داستان خود را بگویند، از طبیعت برایتان تعریف می کنند.