نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا دلایل ترجیح یک تاویل به تاویل های دیگر را در حوزه شعر نو شرح داده و معیارهای قابل قبولی برای سنجش اعتبار آنها ارائه دهد. نویسنده در بخشی از مقدمه خود بر این کتاب عنوان داشته است که با توجه به دشواری استنباط معنی از متن یا طریقه معنی بخشی به متن، این پژوهش در پی آن است تا با نشان دادن نمونه های عملی از تأویل و فهم شعر نو لذت بردن از آن را که به سبب ابهام های گوناگون برای بسیاری از خوانندگان عادی دشوار است، آسان کند و روش درست تر تأویل و تفسیر را به آنان بیاموزد. «شعر نو در ترازوی تأویل» در بخش نخست از خود به موضوع ماهیت شعر نو و میزان تاویل پذیری آن توجه نشان داده است و در ادامه به مساله تاویل پذیر بودن جریان های شعر معاصر توجه کرده است و به قول نویسنده نشان داده که چطور گروهی از جریان های نوگرا و شاعران آنها دار و ندار شعر خود را در قمار تاویل و چند معمایی نهاده اند اما حتی یکبار نیز تاویل نشده اند. کتاب در دومین فصل خود به معرفی انواع تاویل ها از نظر رویکرد مفسر به شعر پرداخته و در ادامه تاویل شاعران نوگرا از شعر خود و دیگری را مورد توجه قرار داده است. در بخش تاویل شاعران از خود خوانش احمد شاملو از شعر «از زخم قلب آبایی» و در بخش تاویل شاعران از شعرهای یکدیگر نیز خوانش اخوان ثالث از شعر «کار شب پا» سروده نیما یوشیج، نقد مهدی اخوان ثالث بر شعر «نگاه کن» شاملو و نقد شاملو و فروغ فرخزاد بر شعرهای یکدیگر مورد توجه قرار گرفته است. همچنین بخش چهارم از این اثر تاویل رهایی از رضا براهنی، سیاوش کسرایی، احمد کرمی حکاک، تقی پورنامداریان، سیروس شمیسا، صالح حسینی و حسن قاضی مرادی و... به شعرهای «مرغ آمین»، «داستانی نه تازه»، «مهتاب»، «هست شب» نیما یوشیج درج شده است. اشعاری از احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و محمدرضا شفیعی کدکنی نیز در بخش های دیگری از این کتاب مورد توجه و بررسی تاویلی از زبان شاعران معاصر قرار گرفته است.
کتاب شعر نو در ترازوی تأویل
مروارید