"دستور زبان فارسی 2" کاری است از "حسن انوری" و "حسن احمدی گیوی" که تا کنون چهار بار مورد ویرایش قرار گرفته است. این اثر چهارصد صفحه‌ای همانطور که از عنوان آن پیداست، به سرفصل‌های مختلف "دستور زبان فارسی" می‌پردازد و بعد از ارائه‌ی مقدمه‌ای مفصل، جز به جز آن را با دقت بررسی می‌کند.
نخستین نکته‌ای که خواننده برای مطالعه‌ی کتاب "دستور زبان فارسی 2" از "حسن انوری" و "حسن احمدی گیوی" از خودش سوال می‌کند، این است که هدف از یادگیری دستورزبان و مطالعه‌ی این اثر چیست؟ واضح است که اساس فراگرفتن یک زبان و صحت کلام و نوشتار، در تمرین و تکرار است نه در یادگیری دستورزبان؛ چرا که بهترین یادگیری از بسیار خواندن و نوشتن، و سخن گفتن حاصل می‌شود. اما ضروری است که این تمرین بر پایه‌ی درست صورت بگیرد. اگر کسی زبان را به شکل درست یاد بگیرد، تنها آن زمان است که با تکرارش، موفق به یادگیری بهتر می‌شود و مشخص است که تکرار اصول نادرست، روز به روز فرد را از هدفش که یادگیری هرچه بهتر آن زبان است دور می‌کند.
در کتاب "دستور زبان فارسی 2" از "حسن انوری" و "حسن احمدی گیوی" دستوری از فارسی مرکز ایران معاصر، یعنی تهران ارائه شده است و به زبان نوشتاری آن اختصاص دارد تا گفتار. با این حال، از آنجا که نوشته‌های فارسی باستان معمولا در مدارس و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود، کتاب با خلاصه‌ای از دستور تاریخی زبان فارسی به پایان می‌رسد. آمیختگی انواع زبان یکی از چالش‌هاییست که در آموزش دستور زبان وجود دارد برای روشن شدن بیشتر این بحث، باید توجه داشت که زبان به عنوان یک پدیده اجتماعی در طول زمان در واکنش به تحولات اجتماعی تکامل می یابد. بنابراین نویسندگان تلاش کرده‌اند تا دستور زبان را در هماهنگ‌ترین حالت با چیزی که هم اکنون مورد استفاده‌ی افراد است، تدوین نمایند.
کتاب دستور زبان فارسی 2
فاطمی
