انسان ها معمولا مراحل تولد، نوزادی، کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و پیری را می گذرانند و به زمان مرگ نزدیک می شوند. دوران کودکی، نوجوانی و جوانی، معمولا دوران شادی و نشاط است و دوران پیری، معمولا دوران سستی، بی نشاطی، بی حوصلگی و گاه سیر شدن از زندگی دنیا و آرزوی مردن است.
از نظر مردم، دوران پیری، دوران بازنشستگی است. این دوران بسیار حساس و ارزشمند است. لحظه های کهنسالی به قدری باارزش است که امام علی (ع) فرمود نمی توان روی آن قیمت گذاشت: «بقیّۀ عمر المرء لا قیمۀ لها؛ باقی ماندۀ عمر آدمی (هرچه باشد) از بس با ارزش است قیمت ندارد.» در این دوران، باید گذشته را جبران و بازسازی کرد.
کتاب های بسیاری برای کودکان، نوجوانان و جوانان نوشته شده است؛ ولی پژوهش های اندکی دربارۀ دوران پیری در مراکز علمی و پژوهشی ایران انجام شده است. نگارنده چون خودش به این دوران پا گذاشته و با بسیاری از پیران گفت وگو کرده است، این نوشتار را دربارۀ دورۀ بازنشستگی به رشته تحریر درآورده است تا پیران و بازنشستگان قدر خود را بدانند واز فرصت باقی ماندۀ عمر خود بیشترین و بهترین بهره را ببرند و احساس پوچی و افسردگی نکنند. جوانان نیز می توانند با مطالعۀ این کتاب، از گنجینه های پر راز و رمز و سرمایه های تجربی بزرگسالان بیشتر و بهتر بهره ببرند
کتاب بزرگسالان و بازنشستگان موفق
جمال