این اثر به تشریح دستگاه شور و آوازهای ابوعطا و بیات ترک اختصاص دارد و شیوه ی استاد ابوالحسن خان صبا، موسیقی دان بزرگ موسیقی ایرانی را در نوازندگی ساز سنتور به همراه تجزیهوتحلیل نکته ها و تطبیق با چهار روایت مطرح، ارائه کرده است. در دیباچه ی کتاب درباره ابوالحسن صبا می خوانیم: «ابوالحسن صبا این شخصیت برجسته ی موسیقی ایران زمین و به راستی یکی از چهار ابر مرد موسیقی نوین ایران و از پایه گذاران این وادی چون علینقی وزیری، روح الله خالقی، ابوالحسن صبا و حسین دهلوی است... اگر بخواهیم اندکی از آثار جاودان او را نام ببریم، می توان اشاره ای داشت به دوره هایی بر آموزش ویولن، سنتور، سه تار و خلق قطعات زیبا و دلنشین و ماندگار و نیز پرکار و پرتکنیک برای ساز ویولن و جمع آوری نغمه های شنیدنی با بهره گیری از موسیقی نواحی ایران به ویژه منطقه ی شمال و جای انداختن این لحن ها در ردیف موسیقی ایران چون انگاره های دیلمان و نیز موارد دیگر چون: شهابی و امیری، خسروشیرین، یکی دیگر از ابتکارات این استاد گرانقدر به شمار می آید.»
کتاب سنتور به گویش صبا
