همزمانی نت ها به منظور تشکیل آکورد و پیوستن آکوردها به یکدیگر و ایجاد تسلسل هارمونیکی و در نهایت ارتباط آکوردها با خط و در نهایت ارتباط آکوردها با خط ملودی منطبق بر اصول و قواعد تعیین شده، هارمونی نامیده می شود. در قرون وسطی برداشت از هارمونی مربوط به دو صدا و در دوره رنسانس برای سه صدا که به طور همزمان شنیده شوند بوده است . در قرن سیزدهم یک نویسنده ناشناس از هارمونی به عنوان همزمانی صداهای گوناگون بدون این که از چگونگی ارتباط آنها با یکدیگر بگوید نام برده است. در حالی که گافوریوس ۱۴۹۶ و زارلینو ۱۵۵۸ از همزمانی سه صدا سخن گفته اند . هر چند که گافوریوس از ترکیب فاصله های اکتاو ، پنجم و چهارم یاد کرده و زارلینو برای نخستین بار از اکوردهای سه صدایی متشکل از فاصله های سوم و پنجم و همچنین فاصله های مطبوع و نیمه مطبوع مانند فاصله سوم نام برده است . او این تعبیرات را بر اساس تقسیم بندی فیزیکی متفاوتی نسبت به تقسیم بندی فیثاغورث به دست آورد .