قل است که این بهادر اصلا خواندن و نوشتن بلد نبود، اما عقلش از اکثر کارگران املاک اربابی بیشتر بود، همان ها که از کله ی سحر تا شش غروب، یعنی وقتی جیرجیرک ها و سوسک های توی مزارع نیشکر و گوشه و کنار بوته زارها سر و صدایشان در می آید، کار می کنند.