شاعران، دانش بدیعی خود را در قالب قصیده و با آفرینش توشیحات، دوایر و صنایع بدیعی عروضی نموده اند. در یک قصیده طولانی پس از دو یا چند بیت، کلماتی از درون ابیات سروده شده استخراج می گردد که در وزن و قافیه و صنایع بدیعی و بیان متفاوت از هم هستند. گاهی ابیات مستخرج تا نیمی از ابیات اصلی قصیده می رسد تا جایی که به تناسب قدرت، خلاقیت و هنر آفرینی، مجموعه صناعات ادبی و اوزان و دوایر عروضی در آنها آشکار می شود. شاعران، بعضا مبدع صنایع و بحور جدیدند. تکلف شاعر در ساختن چنین ابیاتی آنان را از مفاهیم بلند شاعرانه دور می دارد. و به همین جهت اغلب قصاید مصنوع و بدیعی بیشتر ارزش هنری و بدیعی دارند تا معنایی و محتوایی.
کتاب قصیده های مصنوع
روزنه