"دستور جامع زبان اوستا" اثری است به قلم "ایرج کابلی"، "با برگرفته هایی از دستورهای کان گا و جک سن و شرو" که توسط نشر فرهنگ معاصر، منتشر شده است.
زبان اوستایی قدیمی‌ترین زبان ایرانی است که در قالب سرودهای دینی توسط زرتشت، پیامبر باستانی ایران، تا به امروز باقی مانده است. این سروده‌ها در نیمه‌ی اول هزاره دوم قبل از میلاد نوشته شده است. سرودهای زرتشت پس از نگارش اولیه، فراز و نشیب‌های اجتماعی متعددی را پشت سر گذاشته است. اوستایی ارتباط نزدیکی با هندی باستان یا سانسکریت دارد و از این رو دستور زبان آنها بسیار شبیه است. زبان اوستایی خود به دو گویش اوستایی قدیم و اوستایی جوان یا متأخر تقسیم می‌‌شود.
دستور زبان اوستایی کان گا، یگانه دستور زبان معتبری می‌باشد که به الفبای اوستایی یا دین دبیره به انتشار رسیده است. این دستور در سال 1891 میلادی منتشر شد و دستور دیگری یک سال بعد در اشتوتگارت توسط ویلیامز جک‌سن که یک اوستاشناس شهیر آمریکایی بود، منتشر گشت. این دستور در سنت معمول اوستاپژوهان غرب، نه با دین دبیره، بلکه به خط لاتین نوشته شده است.
"ایرج کابلی" بیشتر متن "دستور جامع زبان اوستا" را بندبه‌بند از دستور کان گا ترجمه کرده است. در این بازگردانی سعی شده است جمله بندی دقیق و در عین حال کوتاه در سطح صفحه پخش شود تا راحتتر دیده و درک شود. کان گا علاوه بر ارائه معانی انگلیسی و گجراتی در این فرهنگ، معادل مدخل‌های سانسکریت، فارسی، پهلوی و لاتین و همچنین نشانی اشکال استفاده‌شده در هر مدخل را ارائه کرده است. در نتیجه اساس شکل‌گیری "دستور جامع زبان اوستا" به همت "ایرج کابلی"، "با برگرفته هایی از دستورهای کان گا و جک سن و شرو" می‌باشد.
کتاب دستور جامع زبان اوستا
فرهنگ معاصر
ایرج کابلی
