در هر صفحه وب که طراحی مناسبی دارد، ایدئال این است که کاربران بتوانند کاری مانند آنچه در مسابقه قدیمی تلویزیونی هرم ۲۵۰۰۰ دلاری انجام می شد را صورت دهند. آن ها باید بتوانند هنگام مشاهده سایت به بخش های مختلف صفحه اشاره کنند و بگویند: «کارهایی که در این سایت می توانم انجام دهم!» «لینک های خبرهای مهم امروز!» «محصولاتی که این شرکت می فروشد!» «چیزهایی که مشتاق هستند به من بفروشند!» «ناوبری برای رفتن به قسمت های دیگر سایت!» تقسیم بندی صفحه به بخش های کاملا مشخص اهمیت بسیار دارد؛ چرا که به کاربر امکان می دهد به سرعت تصمیم بگیرد که روی کدام قسمت تمرکز کند و کدام بخش ها را با خیال راحت نادیده بگیرد. مطالعات انجام شده برای ردیابی چشم کاربران هنگامی مرور صفحه نشان می دهد که کاربر در همان نگاه های اول فورا تصمیم می گیرد که کدام بخش های صفحه ممکن است اطلاعات مفیدی داشته باشند و سپس به ندرت به بقیه بخش ها نگاه می کند - چنانکه گویی آن بخش ها اصلا وجود ندارند. (نابینا شدن نسبت به نوار آگهی - اینکه کاربران بخش هایی را که فکر می کنند ممکن است حاوی آگهی های تبلیغاتی باشند نادیده می گیرند - بالاترین درجه این نوع گزینش است.)